Olmak istediğim kişi ile olduğum kisi arasında tikildim kaldim. Kesinlikle!
Olmak istediğim kişi olmak için bir adım atamıyorum. Olduğum kişi olarak devam etmek için hayallerimden vazgecemiyorum. Ne kadar sacmalık, ne kadar ironi varsa hayaimin tam ortasına firlatilmis. Cok buyuk bir haksizliga ugramis gibiyim ama tam olarak nerede kirildi hayatım, tam olarak nerede duvara tosladim? Hatirlayamiyorum. Olayları, insanlari hatırlayamiyorum. Verdigim cevaplarin sorularini hatirlayamiyorum. Az once ne yazmak icin oturdugumu hatirlayamiyorum. Ama isin cok güzel bir yani var. Artık aglamiyorum. Kılicin en hasini,en keskinini sırtımda hissedip, yapilan haksizliklara aglamiyorum. Sanirim artik sunu biliyorum; ben o kilici sirtimda hissedecegimi cok onceden biliyordum ve hicbir sey yapmadan umudumu kaybetmedigim için bu dunyada onu benden daha cok hak eden kimse yok. Inanilmaz bir rahatlama... Kabullenis..
Bir daha asla seni gormeyecegim.. Eger bunu okuyorsan rahatlamani diliyorum.. Sana yazdigim ve asla eline gecemeyecek, sayfalar dolusu bir mektup... Biliyor musun sana soylediklerimde ciddi degildim.. Zaten coktan anlamissindir... Yani evet, kesinlikle beni kullandin, ama sana o sansi veren bendim. Bunu saglayabildigin icin bile hala tanidigim en zeki insanlardansin.. Bu cok aci vericiydi.. Yani o keskin, zehirli bicagi yiyecegimi bilerek yaninda durmak.. Sadece iki gün. Kalbim kızgın bir tavadaydı ve dibi tutuyordu sanki.. Bu duyguyu ozlemedim diyemem =)
Son iki gun disinda, inanilmazdin.. Gercek olamayacak kadar.. Bu dusunce bile sende bir sorun olabilecegini anlatmaliydi bana.. Olur da okursun diye yazdigim bir yazi, o yuzden sana arada cesitli kufurler salladigimi ama hakkini yemedigimi soylemek isterim.
O kadar kufre ragmen bir gun durup sunu soyledim.. Haytimda ki bir cok seyi senden ogrenmis durumdayim su anda.. Inanilmaz kitap okudum, bir ara delirdigimi dusundum. Ama su an cok sevdigim bir yazari sen olmasan taniyamazdim. Senin beni soktugun o bitmek bilmeyen bunalim olmasaydi amacimi yitirebilir, gercekte oldugum kisiyi aramaya baslamazdım. Kesinlikle Istanbul'da yasayamacagimi anlayamazdim =)
Aradigim askin citasini bu kadar yuselten sen oldun. Ben o keskin kilici sonunda uzanip cikardim. Bir ara tekrar iade etmeyi cok istedim ama gecti ya... =)
Tabii ki bunlarin hicibiri icin sana tesekkur etmiyorum. Kesinlikle hak etmedin. Cunku bunlarin ustune bir de senin cok baska bir insan oldugunu dusunmeme sebep oldun, kendimi cok kotu hissetmeme neden oldun. Seni affettim mi? Aslina bakarsan artik bir sey hissetmiyorum bu konuda, onceden buyuk bir ofke vardi. Umarim soyle olur boyle olur da diyemiyorum.
Sonuc olarak iyi veya kotu olarak siniflandirabilecegimiz unutamayacagim zamanlar yasadik. Sadece ben bu sure zarfında sunu ogrendim; seni unutmayacagim ama hissettiklerimi unutabilirim. Cunku sesini hatirlamiyorum. Duydugumda kalbim cok hizli carpardi. Onceden karsilasacagimizi dusunurdum ama simdi dusunmuyorum. Basta cok fazla benzedigimizi dusunmustum, hala oyle dusunuyorum =) Sadece farkli yollarda giden ayni marka arabalar gibiyiz. Sen gaza biraz fazla yuklendin o kadar... Bu seninle ilgili yazdigim son yaziydi. Eger ileride senden once olursem, evde bir mektup daha var. O daha cok hosuna gidebilir. Cok cabaladigini hic gormedim ama yine de cok cabalama diyeyelim. Nede olsa artik "les jeux sont faits"...
