Lief dagboek vandaag gebeurde er zo iets geks ik reed naar school en ik zag iemand in de bosjes huilen. dus ik stopte om te gaan kijken en ineens keek die persoon op en het bleek een vrouw te zijn ik denk dat ze rond de 20 jaar was. En die vrouw bleef maar staren ik kreeg er rillingen van. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en fluisterde heel zacht: wie het bos betreed zal het pad kwijt raken. En toen zij ze nog heel zacht : they want you. Ik snap er niks van wie wil mij nou hebben? Tot morgen xxx Nina
Ps ik heb zin in morgen yay mijn verjaardag
Piep! Piep! Piep! Ik geef een harde klap op mijn wekker en hij stopt. Ik rek me uit en stap uit bed 'yes!! Ik ben jarig!!' Roep ik. Ik loop naar
Mijn kast en zoek mijn korte broek en mijn naveltruitje. 'Hoe zal ik mijn haar doen, ik weet het in een knot.' Dan doe ik mijn mascara goed, en loop naar beneden. 'Nu maar hopen dat mama mijn verjaardag heeft onthouden niet zoals vorig jaar dat ze het compleet vergat.' En ineens krijg ik een dikke knuffel ik schrik me dood 'aah!! Mamma laat me niet zo schrikken ik krijg nog een hartaanval van jou!' 'Sorry schat ik wou je verrassen op je verjaardag.' ' het is niet erg mama.' Ik ga wat eten heb je iets in huis? ' ja ik heb croissantjes met kaas gemaakt.' Bedankt mama ik hou van je. Ik ga naar de eet tafel en eet mijn croissant op. Dan ga ik naar school.
Op weg naar school zag ik iets engs langs de weg stond die zelfde vrouw als gister ik ging dit keer niet naar haar toe maar ineens viel ik van mijn fiets toen stond die vrouw ineens naast mij ik voel mijn schouder en knie bloeden. De vrouw keek me boos aan en zei: 'wie het bos in gaat zal het pad nooit meer terug vinden.' En toen bedacht ik mij dat mijn verjaardag in het bos zou gaan vieren...
Na school:
'He Sophie wat fijn dat je er bent!' 'Oké !!!' Riep mijn moeder 'Sophie, Lisa, roos, Thomas, max en als laatste Rick zijn jullie klaar voor de 14 verjaardag van mijn lieve Nina!!!!'
Oké kom jongens op naar het bos!
Steeds hield ik de stem van die vrouw in mijn achterhoofd. 'Oké we zijn er.'
We deden levend stratego en ik liep met Sophie en Rick we liepen echt lang rond tot dat we een figuur in het donker zagen rennen en we dachten dat we de tegenstanders hadden gevonden. En opeens zagen we niemand meer en ik besefte mij dat ik het pad kwijt was precies zoals de vrouw zei steeds galmde haar stem rond in mijn hoofd wie het bos betreed raakt het pad kwijt en verdwijnt..
O nee dit gebeurt toch niet echt he
