Benimle Mezara

By1

"Yapma yalvarırım yapma. Ben daha çok küçüğüm ben daha büyümedim nolur yapma. " Kes sesini ! Diye bağırdıgında öylece kalmıştım. Ben yapma diye yalvarırken o sadece beni dövmek ile mesguldü. "Yapma " dedim yeniden. "Yalvarırım yapma.."Ben bu şekilde bağırırken boğazım yırtılırcasına çığlık attım. Canım yanıyordu. Yüzünü henüz seçemediğim bir adi herif benim çocukluğumu almıştı. Çığlık ata ata bayılmıştım.."

Gözlerimi açtığımda kan ter içinde kalmıştım. Yine aynı kâbus , yine aynı anılar... Saate baktığımda 04.30du. Yatağın üzerinde doğrulup dağılan saçlarımı topladım,masanın üzerinde duran sigara paketimden bir tane çekip yaktım . Dumanı yavaşca dışarıya üflerken düşündüm. Neyi düşündüğümü bilmeden. Kime üzüldüğümü bilmeden üzüldüm.
Orada ne kadar süre öyle oturdum bilmiyorum. Saatler, dakikalar birbirini kovalarken içimden bir şeyler eksiliyordu yine. Yine intikam hırsı... Yine bitmek bilmeyen kâbuslar... Aniden çalan telefonum ile irkildim ve arayana baktım.  Soner... Ne olursa olsun bırakmayan,  hep yanımda kalan tek kişi ... "Efendim" dedim telefonun ucunda nefes nefese kalmış olan Soner'e. " Dolunay, sana geliyorum kapıyı aç hemen "dedi . Aniden yataktan fırlayıp kapıyı açtım.  Soner apar topar içeri girip kapıyı kapattı ve kilitledi . Alkol kokuyordu ve tişörtü yoktu . "Ulan yine mi " dedim kahkahama engel olamayarak . Soner genellikle alkol alır ve her geçen kıza sulanır. Sonucun yatakta bitmesini düşlerken kendini hep kız abisi tarafından kovalanırken bulur , Zavallı.. " Gülme kızım ya " dedi banyoya doğru ilerlerken . Ağzımı kilitler gibi yapıp , odama geçtim . Bu arada , ben Dolunay Demirci . Gökyüzünde uçarken aniden yere çakılıp can çekişen Dolunay... Babamı 8 yaşımda kaybettim. Bir trafik kazasında... Çok küçük yaşta iken değdi saçlarım mezar toprağına,  o zamandan beri küsüm saçı uzun olan her kıza ... Annem, Denizli'de yaşıyor.  Babam gittikten sonra bambaşka birisi olduğundan beri onun yanında durmuyorum . Soner... 16 yaşımda kacmama rağmen beni bırakmayıp arkamdan gelen tek kişi . Ve , ölümden başka çarem olmamasına rağmen beni ölümden beter eden acılar ... "Kız Dolunay " diye seslenen çocukluk arkadaşıma aldırış etmeden uzandım yatağa . " Dolunay havlu !" Diye bağırdı . Yine aldırış etmedim . "Lan!" Diye bağırdı en son. " kes lan uyuyacağım alsaydin banane " diyip kapattım gözlerimi . Koridordan gelen koşma sesleri ile içimden gülüp, uykuma bıraktım kendimi .