Het verlaten kasteel

24 5 4
                                    

Er was eens een meisje dat zich heel alleen voelde.Haar naam was Sterre. Ze hield van lezen, maar ze had maar één boek: de onzichtbare wereld van vlinders en andere vladderaars. Ze had het boek wel honderd keer gelezen,
Zodat het van ellende in losse blaadjes uit elkaar gevallen was.
Sterre had haar vader nooit gekend en sinds haar moeder was overleden, woonde zij aan de rand van het bos met haar oude opa:Anders. In het dorp verderop was ze heel gelukkig geweest. Maar nu maakte het haar vooral verdrietig,
Want het deed haar denken aan haar moeder. Soms klom ze in de hoogste boom naast het huis en staarde ze naar de kerktoren op het dorpsplein waar ze altijd met haar vrienden had gespeeld. Nu had ze alleen de dieren in het bos.
En opa Anders natuurlijk, die zich over haar ontfermde. Opa Anders was een vriendelijke man met een langen grijze baard, knoestige handen en een vrolijk gezicht. Hij was nooit alleen, want op zijn schouder zat altijd een lief eekhoorntje dat geheime dingen in zijn oor fluisterde. Elke dag gingen ze samen het bos in. Terwijl opa Anders hout sprokkelde,
Kwebbelde zijn schouderdiertje onophoudelijk. Soms  hoorde Sterre opa Anders ergens diep in het bos bulderde van het lachen. s'Avonds vertelde hij Sterre over de avonturen die ze die dag hadden beleefd.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Nov 03, 2016 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

De sprookjessprokkeaarWhere stories live. Discover now