"Bana yaklaşma!" diye bağıran genç adam kendisine doğru emin adımlar atan psikoloğa karşı bir küfür savurdu.
Psikolog, sakince ona yaklaşmaya devam ediyordu.
"Sana yaklaşma dedim!" diyerek bulunan sessizliği bir kez daha bozdu genç adam.
Psikolog onu duymuyormuş gibi aralarında bulunan mesafeyi kapatırken, adam ona en yakın bulunan eşya olan tahta sandalyeyi psikoloğa doğru fırlattı. Ardından masanın üzerinde bulunan kalem kutusunun içindeki tükenmez kalemleri psikoloğun koluna batırmaya başladı.
"Sözümü dinlemeliydin!" dedikten sonra kaşlarını çatan hasta, çığlıklar atarak yere yığılan psikoloğa fırlattığı sandalyeyi düzelterek sandalyeye oturdu.
Derin nefesler alıp vererek kendini sakinleştirirken, iki güvenlik görevlisi içeri girip bayılan yaralı psikoloğu kollarının daha fazla zarar görmesini önlemeye çalışarak götürdüler.
Beyni yıkanmış hasta her zamanki gibi onu iyileştirmeye çalışan doktoru yaralamış ve hücresine kapatılmıştı.
Psikoloğu taşıyan güvenlik görevlileri şizofreni hastası olan annesinin vefat ettiğini öğrenen gözleri yaşlı kadının önünden geçince kadın psikoloğu neyin ya da kimin bu hale getirdiğini merak etti.
Etrafta bulunan bir-iki görevliye sorup soruşturunca orada bulunan hastalar hakkında bilgilerin verilmesinin yasak olduğunu öğrendi.
Müdürün yanına fırlayıp belki de saatler süren ısrar ve tehditlerden sonra hastanın yanına gitme izni alabildi.
Ardından hastanın bulunduğu odaya gitti. Kapıyı yavaşça tıklatıp çekingen bir biçimde içeri adım atınca hastanın boş gözleri üzerine dikildi.
"Bu sefer de incitmeye kıyamam diye kadın doktor mu yolladılar? Eğer böyle düşünüyorsan, yanılıyorsun!"
"Hayır, hayır. Ben doktor değilim. Sadece seninle biraz konuşmak istedim."
"..."
"Biliyor musun, benim de bugün annem vefat etti..."
"Bana ne bundan?"
Kadın terslenmeyi pek umursamış gibi görünmüyordu.
"Annem şizofreni hastasıydı ve onunla konuşmamdan hoşlanıyordu. Sana da belki yardımım dokunur diye seninle konuşmak istedim."
"...Benimle konuşmana ihtiyacım yok."
"Biliyorum, yok. Bunu istediğim için yapıyorum."
Hastanın gözleri şaşırdığını belli edercesine açıldı. Yıllardır kimse onunla konuşmak istememişti. Sonra hızla kaşlarını çattı. Bu aptal kadın ona oyun oynuyor olabilirdi. Düşünceler beyninde dolanırken kadın konuşmaya başlayarak düşüncelerini böldü.
Kadın, "Bugün annemin ölüm haberini aldığımda yıkılmıştım. Tüm dünyam kararmıştı sanki." derken bakışlarını yere indirdi. Ardından, "Ama senin yaraladığın doktoru görünce, içimde bir merak duygusu uyandı ve bir nebze olsun annemin acısını unuttum. Bunun için sana teşekkür etmek istiyorum." dedi.
O sözlerini bitirdikten sonra annesi için getirdiği kurabiyelerin bulunduğu saklama kabını çıkardı. "Kurabiye ister misin?" diye sordu.
Hasta kurabiyelere baktı ve daha adını dahi bilmediği bu insanın neden ona böyle davrandığını düşündü. Ancak uzun zaman sonra ilk defa kurabiye görüyordu, canı kurabiye istiyordu. Yavaşça uzanıp bir adet kurabiye alınca kadın gülümsedi.
