My girl is a Mafia!!

60th Scene Please, Forget Us

~~~~~KARA's POV~~~~~

"Kuya"

"How is your friend?" Tanong niya sa amin. Hindi na ako magtataka kung bakit andito sila. Ilang oras na ba kasi kami ng nag aantay dito sa labas ng OR.

"I. .I. . I don't know" naiiyak kong sagot sa kanya.

"This is exactly the thing that we are trying to avoid, Kara. Innocent people getting involved in the Famiglia."

"Hindi namin sinasadya ang lahat." Sabay punas ng luha ko. "Bigla nalang silang sumugod sa amin. We don't know what to do and. . .and. . ."

"Kara, kung nakinig ka lang sa amin at hindi mo kami sinaway nila Papa hindi mangyayare ito sa mga kaibigan mo. You might be stronger than them but you can't protect them all the time."

Yumuko ako sa sinabe ni Kuya, ano ba naman sila! Asa OR na nga si Ace hindi pa nila ako damayan. Makakapag antay naman ang kanilang bulyaw sa akin diba. Ang daming tumatakbo ngayon sa isip ko na hindi ko man lang alam kung ano ba talaga ang nangyare, ni hindi ko nga alam kung anong uunahin ko. Sa katunayan nga niyan ay hindi ko alam kung paano namin nai-abot ng ospital si Ace.

Pero totoo nga ba ang sinabe ni Kuya na kasalanan ko nga ang lahat? Ako? Kami? Talaga bang kami ang may kasalanan kung bakit nasa ganoong kalagayan ngayon si Ace?

"Wala kang dapat sisihin dito kundi ang sarili mo, Kara." Tinignan ko ng masama si Kuya. Nakakainis naman sila, they really are trying to rub salt in my wound, right now. "Don't give me that kind of glare, Kara. Dahil totoo ang sinabe ko."

"No one wanted this situation, sir"

"Don't but in." Nakakatakot na sagot ni Kuya kay Rouge.

"Kuya."

"I'm really dissapointed at you, kayong lahat." Masamang balin ni Kuya kinila Jen at ang iba. Kaya yumuko nalang kaming anim. Dahil ng sinabe ni Kuya Travis iyon sa akin ay nakita ko ang pag ka dissapoint niya sa akin. Sa buong buhay ko ngayon ko lang nakita at naramdaman na, na dissapointed siya sa akin.

"Kuya."

"Kailangan na nating umuwi. Let the doctors do there things. Halika na."

Nagulat ako sa paghila niya ng kamay ko at sa halos pag hila niya sa akin. "Kuya, matte"

"Yukō, Kara." ----->(Let's Go)

"Kuya, wait. Ace needs me. Hindi ako puwedeng umalis nalang."

Tumingin siya sa akin at seryoso ito. "Hindi ka doctor para manatili sa tabe niya. Wala ka ring magagawa kahit na mag stay ka dito buong magdamag."

"Kuya, please don't" pag susumamo ko sa kanya habang umiiyak ako. "Dito muna kami. Gusto ko lang makita si Ace. Malaman ko lang na okay siya pagkatapos nito."

"Trust me, Kara. The best thing you can do now is get as far away as possible to him and to his friends." Sagot ni Kuya Caleb sa pakiusap ko.

"Pero Kuya he needs me." Pag susumamo ko sa kanila habang pilit na kumakawala sa higpit na hawak ng kapatid ko sa aking braso.

"WE HAVE A DEAL." Naubusan na ng pasensya si Kuya Travis sa akin.

Parang isang bagsakan ang lahat sa akin kay Kuya Travis. Ang mapagalitan niya ako, ang sisihin ako, ang ma-dissapoint siya, ang sigawan at ang pagiging matigas niya sa akin. Mga bagay na ngayon lang ipinaramdam sa akin ni Kuya Travis. Mas matatanggap ko pa kung si Kuya Caleb ang gumawa ng mga iyon dahil paminsanminsan ay talagang ganoon kami pero si Kuya Travis. Hindi ko maisip na mangyayare ang araw na ito.

Nang makita niyang nagulat ako sa ginawa niya ay huminga lang siya ng malalim. "Mas magiging delikado para sa mga kaibigan niyo at kay Ace na ngayon ay nasa surgery ang pananatili niyo dito. Hindi pa namin nahuhuli si Viper at baka balikan ka niya dito. Mapahamak ulit ang mga kaibigan mo."