Hasret mi bu yoksa vazgeçiş mi?
Ölmeden hemen önce suya olan ihtiyaç mı?
Yanarken suya olan muhtaçlık mı?
Hangisi daha beter?
Sana gelememek mi?
Senden kaçamamak mı?
Hangi ateş bu kadar soğuk?
Hangi kar tanesi bu kadar sıcak?
Ne bu elimde eriyen beyazlık?
Zaman mı?
Yoksa acılarım mı?
Erirde geçer mi acılar?
Hangisi daha acıklı?
Yalnızlığım mı?
Tek başımayken yaşadığım kalabalıklık mı?
Nerden geldi bu örtü üstüme?
Hangi mevsimde giyerdik beyaz çarşafı?
Üstüme toprak yağarken yeni sayfa açmak mı?
Yoksa seni de kendi mi de sonsuza kadar kapatmak mı?
Hangisi yakar bi insanı?
Doğarken bağırarak ağlamak mı?
Ölürken içe akıtılan gözyaşı mı?
Hangi çıkmazdayım söyle.
Zamanım da yok.
Ölüyor mısralarım sessizce...
-sensizliktiyakan
"gece'in GRİ tonuna.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece'den Kalan
PoetryVazgeçmek çıkış olsaydı ya da bi kaçış denilseydi adına, yapardım. Çabalardım. Ağlarken güçlü kılardım kendimi. Ama bu vazgeçmek değildi çocuk. Tutsaklıktı. Yapamadım. Affet. Sezen Aksu misali 'ben sende tutuklu kaldım'...
