Moonshine, een tweejarige merrie van een beroemde fok- en trainingsstal van renpaarden. Ze was een prachtige spiette en ranke Arabische merrie. Haar vader was een van de beste racepaarden ter wereld, tot hij half blind werd door een ongeluk.
Door haar goede bloed, haar mooie bouw en lieve, maar temperamentvolle karakter, maar niets was minder waar. Toen ze één was werd ze verkocht aan Lizzy
×××
Het was midden in de nacht en de laatste avondronde was gemaakt door de wachters en de paarden stonden vredig op de stal, maar de rust werd verstoord door een gedaante die door de stallen liep. Hij had de beveiliging weten uit te schakelen en kon nu gewoon zijn gang gaan. Hij nam El Safira Dorado, het paard van van de dochter van de eigenaar en Racing Thunder, de halfblinde kampioen en zette ze samen in een fokweide.
Robin Klos, de trainer die de volgende dag als eerste op de stal aanwezig kwam, schrok zich dood toen hij zag dat de stal van Racing Thunder leeg was. Hij checkte gelijk alle andere stallen en zag toen dat ook El Safira Dorado's stal leeg was. Hij rende snel naar het huis van meneer Roetema en belde aan. Hij probeerde het meerdere keren, maar uiteindelijk bedacht hij dat de familie naar de belangrijkste wedstrijd van het jaar.
'Dat kan er nog wel bij...' Dacht hij dn hij rende weer terug naar de stal om hem dan maar te bellen. Plots zag hij twee paarden in een wei staan. Hij rende ernaartoe en tot zijn grote schrik stonden de merrie en hengst bij elkaar. Hij pakte ze en ze bracht ze naar de stal en belde de dierenarts, de verzorger van Racing Thunder en meneer Roetema. Toen hij meneer Roetema eindelijk aan de telefoon kreeg en zijn naam zei begon Robin in een adem het hele verhaal te vertellen.
"Meneer, er is iets vreselijks gebeurd! Racing Thunder heeft de hele nacht met El Safira Dorado in de wei gestaan. De dierenarts komt er nu aan en Michel is al onderweg."
"Wat?!" Bulderde Meneer Roetema. "El Safira Dorado bij Racing Thunder?!" Meneer Roetema bleef heel even stil en Robin hoorde heel zachtjes een meisjesstem vragen:
"Wat is er met Safira? Je zei haar naam en je kijkt zo boos." Robin slikte. als hij boos was betekende dat niet veel goeds...
De veearts kwam en hij vertelde hun dat beide paarden kerngezond waren en dat de kans op een veulen groot was. Ze konden er nu toch niet veel meer aan doen en het normale leven begon weer voor twaalf maanden ging alles zijn gangetje, maar toen was het zo ver voor Safira's veulen. Het was de tijd om geboren te worden. Anneloes Roetema was helemaal overstuur, want het veulen lag verkeerd en kon niet op zichzelf geboren worden. De dierenarts kon alleen niet komen omdat de wegen waren afgesloten omdat er ee dikke pak sneeuw lag. Plots was er een harde hinnik en Anneloes rende naar de stal. Safira lag doodstil en haar veulen lag achter haar. Even was ze bang dat ze beiden dood waren, tot Safira opstond en haar veulen af begon te likken.
"Pap..." Zei Anneloes zachtjes. "Komt het wel goed met het veulen? Het beweegd zo weinig... Normaal zijn ze toch zo nieuwsgierig?"
"Ik weet het niet Anneloes, ik denk dat het veulen gewoon even tot rust moet komen." net nadat haar vader het zij probeerde het kleine ding op te staan om te gaan drinken bij zijn moeder. "wat een schatje is het!"" hecht je maar niet te veel aan het veulen meisje we zullen het moeten verkopen. we hebben niet nog een plekje voor een eigen paard. want je hebt el safira dorado al." "maar papa is er dan niet nog een plekje over in de veulenstal?" " ze kan in de veulenstal blijven totdat we een nieuwe eigenaar voor haar hebben gevonden. hoe wil je haar trouwens noemen? want een paard zonder naam is geen paard." anneloes moest wel een beetje om het grapje van haar vader lachen maar ze wist dat ze afscheid van het veulentje zou moeten nemen.
een jaar later werd moonshine, want die naam had het veulentje die nu geen veulen meer te noemen was, dan echt verkocht. anneloes had het hele jaar het paardje genegeerd en was daardoor niet gehecht geraakt aan het prachtige paardje. ze vond het wel jammer want ze had het gevoel dat dit prachtige paardje iets had dat de andere paarden op stal niet hadden.
toen 's middags een trailer op het erf kwam rijden kwam meneer roetema uit zijn huis lopen. " aha, u moet meneer van der ploeg zijn. waar is uw docher voor wie u het paard gekocht had?" "pap waar is het paard dat je voor me gekocht hebt." hoorde hij ineens een vrolijke meisjes stem zeggen. " dit is mijn docgter lizzy, ze is 16 jaar en voor haar heb ik dit paard gekocht."" oke aangenaam lizzy, ga maar naar de stallen daar is mijn dochter, ze is even oud als jou en ze zal jou je paardje wel even laten zien." en daar ging lizzy. er ging vanalles door haar heen. zou het wel een lief paardje zijn? kan ze het bij ons wel fijn krijgen? allemaal van dat soort vragen gingen door haar hoofd. toen ze in de stal aangekomen was zag ze een knap meisje voor de box staan van een nog mooier paard dan zij was. ze vond het zelf wel een beetje erg van haarzelf, maar het was wel zo. ze vroeg aan het meisje:" ben jij annelies? want ik ben hier om moonshine op te halen."
