Waarom ik?

1.2

Ik nam mijn Engels boek mee in de hoop ik kon multitasken. Die Engelse zinnen kreeg ik maar niet in mijn hoofd.

Mijn moeder praatte altijd super veel mijn vader in tegenstelling vertelde alleen wat als er iets gevraagd werd of iets belangrijks was gebeurd. Hij verteld bijvoorbeeld vaak niks tijdens het eten. Mijn vader had ook heel veel respect voor meningsuiting misschien iets te veel hij trok zich er ook niks van aan wat andere van hem vonden, mijn moeder in tegen ontploft als je iets negatiefs zegt. Dan praat ze nog sneller en soms barst ze in tranen uit. Laatst liep ze over straat en zat er een klein gaatje in haar trui, een volwasse vrouw benoemde het vriendelijk maar mijn moeder begon te flippen. Ik was ook gevoelig alleen knipperde ik mijn tranen weg en reageerde brutaal. Ik was een goede mengelmoes van mijn vader en moeder maar als ik iets te vertellen had en iemand luisterde niet werd ik gefrustreerd want je hoort toch dat ik iets aan het vertellen ben. Ik ben ook een paar keer de klas uitgestuurd omdat ik teveel aan het praten was. Als ik zenuwachtig ben praat ik net zo snel als mijn moeder, gelukkig praat ik verder op normaal tempo. 

 Ik bekeek de kast en haalde de benodigde spullen eruit om mijn band te plakken. Ik wist gelukkig hoe je een band moest plakken. 

 Mijn band was geplakt. Ik liep naar binnen. Toen ik de deur sloot begon het te regenen. Ha wat een geluk! De geur van gebakken aardappeltjes drong mijn neus binnen. Mijn moeder stond in de keuken. "Wat een stortbui! Je hebt geluk want jij sluit de deur en het begint te regenen papa zit nu op de fiets. Wil jij de salade dressing trouwens even maken of heb je veel huiswerk. Je mag ook huiswerk gaan maken? Maar helpen mag ook, ik kan je hulp goed gebruiken" zei ze in hoog tempo. Ik liep naar de keuken. Ik pakte een schaaltje en een aantal ingrediënten, ik dacht aan mijn Engelse woordjes. Wat is fry ookal weer? Waar is mijn boek? O, nee!! "Shit!" Ik veegde mijn handen af aan mijn broek en rende naar buiten de regen in. Op het stenen muurtje lag jawel.. Mijn doorweekte Engelsboek. Ik pakte het snel op en rende naar binnen. Ik legde de bladzijdes open en legde het dichtbij de verwarming. In liep terug naar de keuken en ging verder aan mijn dressing. Hoe had ik zo stom kunnen zijn? Ik dacht nog 'wat een geluk' nou not. 

Ik piekerde wat tot mijn vader binnenkwam "wat eten we?" Vroeg hij kortaf. "Ik maak gebakken aardappeltjes met gehaktballen en salade, Rose maakt de dressing. Hoe was het trouwens op je werk? Ik Sophie al weer beter? Die arme vrouw. Ze zit zo lang thuis" zei mijn moeder in 1 adem. "Goed, Sophie zit nog thuis" hij liep naar de hal en hing zijn jas op. Hij had vast ergens geschuild ofzo want hij was niet zo doorweekt als mijn Engelsboek niet dat dat een vergelijking was maar, hoe had ik nou zo stom kunnen zijn?! Misschien is alle inkt uitgeveegd en kan ik een nieuwe kopen, denk maak niet dat mijn ouders dat gaan betalen 'dikke schuld eigen bult' zeggen ze dan. "Klaar?" vroeg mijn moeder terwijl ze een hand op mijn schouder legde. "Ja" zei ik en ik zuchtte, ik was even op een andere planeet, planeet Snicker. Niet planeet Mars maar Snicker. Haha ik glimlachte om mijn eigen grap. Ik roerde nog was en liep toen naar de eettafel waar mijn ouders en zus al zaten. Mijn moeder schepte voor ons op terwijl ik de dressing door de salade deed. Zoals altijd was mijn moeder iets vergeten. De ketchup, een vork te weinig, geen lepel voor de sla of de zout op de aardappels. Dit keer was het een lepel voor de Mayo. Aangezien toch als laatste aan kwam lopen en het schaaltje in de keuken moest zetten moest ik natuurlijk weer die lepel pakken. Ik hoorde mijn moeder praten met mijn zus maar ik was er niet ohelemaal bij. Af en toe voegde mijn vader wat toe. Ik at stilletjes mijn bord leeg. Ik dacht aan Amy en Zara. Zara was vandaag ziek en Amy zat vandaag veel met haar vriendje Samuel. Amy en Samuel hebben nu bijna een maand en ze zijn super cute samen. Samuel was een goede vriend van Lucas. Amy vertelde me dat elke dag. Dat ik met Lucas moest gaan daten zodat we op dubbeldate konden. Ik heb geen behoefde aan een vriendje, en al helemaal niet Lucas. Ik heb al genoeg aan 2 beste vriendinnen, een zus en een broertje. Mijn zus was 19 vijf jaar ouder dan ik. Ze studeerde veel, de tijd die ze overhad besteedde ze aan uitgaan of winkelen. Mijn broertje was 1 jaar jonger hij werkte zich vaak in de nesten. Hij is namelijk al 3 keer betrapt op een snoepje bij de Kruidvat stelen terwijl ik er nog nooit mee gepakt ben. 

"Rose??" mijn zus zwaaide met een hand voor me gezicht. "Hoe het op school gaat" vroeg ze. "Oww ja gaat wel goed. Bij jou?" Vroeg ik "super en zit er nog een leuk iemand bij jou op school?" vroeg ze plagerig ik wist wel wat ze bedoelde ze wilde natuurlijk weten of ik verliefd was. "Ja zeker" ik zag haar ogen glunderen, ze vond het geweldig als ik of mijn broertje verliefd waren of een relatie hadden "Amy en Zara zijn geweldig, daarom zijn het natuurlijk ook mijn beste vriendinnen!" ik keek haar onschuldig aan "Rose ik bedoelde..". "Wie wilt er een toetje? We hebben chocoladeijs?" onderbrak mijn moeder. ''Ja lekker!'' zei ik en ik terwijl ik mijn zus negeerde. ''Haha Miguel heeft pech hij wilde persee bij Thomas eten'' zei mijn moeder blij ''meer van ons''. ''Voor mij ook mam'' zei mijn zus, Arcelina.