Bu hayatı hep senin gibilerle yaşamak zorunda kalacaksın. Hayatındaki kadınlar hep tek gecelik, dost dediğin adamlar kimsesiz olacak. Sen, bu hayatın boyunca bir kere daha böyle sevilmenin ne demek olduğunu bilmeyeceksin. Yorulacaksın, pes edeceksin. Öyle bir gün gelecek ki, sadece bir saatliğine başını yaslamak istediğin bir omuz arayacaksın. Elin telefona gidecek ama arkana dönüp bakmaya yüzün olmayacak; çünkü sen arkanda sana hep nefretle acıyla bakan gözler bıraktın. Yalnızlıktan ölecek kadar çok acı çekeceksin ama ölmeyeceksin. Arkadaşlarının çocuklarını seveceksin ama sen hiç bir zaman baba olmayı hak edecek bir adam olamayacaksın. Çünkü sen sahip çıkmanın ne demek olduğunu bilmezsin. Sen hiç kimse için fedakarlık yapamazsın. İşte bu yüzden, her zaman kendine verilen değerin kıymetini bilmeyen; sevgisiz, taş kalpli bir adam olacaksın. Bütün bunlara şahit olursam eğer, senin için çok üzülürüm. Yanına gelmeyi, çaresiz başına omuz olmayı gönülden isterim biliyorum. Ama gelemem.. Ya sabahlara kadar döktüğüm gözyaşları durur önümde, ya da uğruna feda ettiğim yıllarım.
Geç olacak!
Bu sevginin ne külü, ne de dumanı kalacak. Kapanan devrin üzerinden çok sular akacak adam.
Ama sen beni hiç unutmayacaksın. Çünkü ben sana sevmeyi öğrettim. Ben seni hiç bir kadının mutlu edemeyeceği kadar çok mutlu ettim. Gözlerindeki yaşları sildim, dizlerimde uyuttum küçük bir çocuk gibi. Kendim parçalandım, senin yaralarını sardım. Zaten bende sana merhem olmaya gelmemiş miydim?
"Sen bana çok iyi gelmiştin" dedin, bir daha gidemedim.
O gün var ya, o gün benim senin için bir ömrü feda ettiğim gündür. Kendimi bile bile ateşlere attığım gündür. O günü hiç unutma. O günü senin ömrüne yazılan, ama ödemeye hiç bir zaman gücünün yetmeyeceği bir borç bil. Adı sende, acısı bende.
