Perks Of Losing You

Prologue

"Nasaan siya? Bakit ikaw lang? Nasaan si Light?!"

"Bakit mo hinayaang mangyari to! "

"You are useless! You're the one who should save him!"

"Bakit si Light pa?! Kasalanan mo to! Sana ikaw nalang ang nawala! "

"Enough! " nagising ako na hihingal-hingal pa dahil sa sarili kong sigaw.

"Shit! Another nightmare.." napahilamos ako ng mukha at doon ko lamang napansing may tumutulong luha sa mga mata ko. Napapailing akong umupo ng tuwid sa'king kama.

"Excuse me, Miss Onyx. Headmaster wants to talk to you." Ito na ba? Ito na ba ang Armageddon?

"Nani?" (What?) tanong ko.

"I don't know miss. That's all that he said, just go to his office if you have any questions." She stated formally, Wow. Just so he know, I just woke up! Palibhasa wala sa vocabulary nya yun.

"Okay then. Give me a minute, I'll fix myself first." Sabi ko at nag bow naman siya.

Pagkatapos maghilamos, mag toothbrush at magpalit ng damit, pumunta na ako sa work room ni tanda.

As I go near to his room, my heartbeat beats abnormally. Gawd! I hate him for making me feel so damn afraid of his existence.

Binuksan ko na ang pintuan at di na kumatok pa. Ayaw niya kasi na kinakatok siya.

"Haitte mo yoroshii desu ka? " (may I come in?)

"Hai, ohairi nasai". (Yes, please come in) he formally said.

Tuluyan na akong pumasok ngunit nanatiling nakatayo. Ayokong umupo baka madumihan ko pa ang mamahalin niyan sofa. Psh.

"Nani ka otetsudai shimasho ka?" (What can I do for you?) walang ganang tanong ko.

"Nande mo nai" (nothing). He smirked. That words really leave me off guard. Does he trying to say that I can do nothing?!

The hell with you tanda?!

"Dono kurai taizai saremasu ka? " (How long are you going to stay here?). Nagulat ako lalo sa sinabi niya.

So ito pala talaga ang dahilan ng pagpapapunta niya pinapalayas niya ba ko?

"You really don't want me here huh?" I smirked after I said that line.

Nanggagalaiti na ako sa kanya pero pinanatili kong kalmado ang sarili. Yun nga lang ay hindi ata nakalusot ang pagiging sarkastiko ng tanong ko.

"Hahaha. Not that much, my dear. I still care for you. You're my son's daughter after all, It's just that we don't need you anymore.." natatawang sabi niya.

I hate myself right now coz I don't even know what to say or what should I have to tell him. Yeah, he's right. I'm useless.

"Anata wa kyō dete imasu." (you're leaving today) he stated.

Gustuhin ko mang hindi mabigla ngunit nabigo ako. This is so unfair! na naman?! I'm so done doing this kind of migration shit!

"W-why so sudden? How 'bout L-Lorcan? He won't stay here if I'm not here." tanong ko sa kanya.

I know this is wrong, but if using Lorcan is the only way to change his mind, I have no choice, alam kong ayaw niyang mapalayo si Lorcan sa kanya, same as ayaw naman ni Lorcan na lumayo sakin.

Matagal bago muling magsalita si tanda, "He will go with you." bumuntong hininga siya pagkatapos masabi ang mga salitang 'yon.

I guess I'm wrong. It's his pride who reigns over his love for Lorcan. Ugh!

"Is that all? " walang emosyong tanong ko.

"Hai, you may now go, your flight is at 3pm, you'll go back to the Philippines."

"ok then..." halos pabulong na usal ko sa kanya. Pakiramdam ko'y sasabog na ang utak ko sa inis.

Of all the country, why in the Philippines?! Ugh! Tatalikod na sana ako nang bigla na naman siyang magsalita.

"Take care of my grandson." mahinang saad niya.

Kahit di mo sabihin gagawin ko yun.

"Of course I will, Mata aimasho ojiisan" (until we meet again Grandpa)

I smiled at him and immediately turned my back so that he won't see these damn tears rushing down my eyes.

My mind right now is filled with questions.

What if hindi siya namatay? Hindi kaya ako papalayasin ni tanda?

What if ako ang namatay? Ganoon din ba ang magiging reaksyon nila?

What if parehas kaming nawala? Ano kayang mararamdaman nila?

What if parehas kaming nakaligtas? Then I remember our conversation  before that accident happened..

*flashback*

"If time comes that both of us are in danger, I'll never hesitate to choose you, to save you.." He said calmly.

"Even me, I'll do the same thing. It's You before me. That's my duty." Natatawang sabi ko.

"No, no, no! Uunahan kita! Ililigtas kita bago mo pa ko maligtas! Bleh!" Sabi niya na ikinabigla ko. Kahit kelan talaga may pagka isip bata to. Psh.

"We can't afford to lose you. You know that, right?" Malungkot na sabi ko.

Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at pilit akong pinaharap sa kanya. Nag iwas ako ng tingin.

"Always remember my law, my one and only law." He paused for a while.

"It's Lara before You' Ok? Kung mapahamak man ako dahil sa pagligtas ko sayo, hinding hindi ko 'yon pagsisisihan. There's always a perks of losing someone important in our lives. Everything happens for a reason.." Sinserong usal niya.

"Pero trabaho kong protektahan ka. I am nothing, my position will be useless kung di ko magagampanan ang duty ko!" Kunwaring pagtataray ko.

Nakatingin na ako sa mga mata niya. Nginitian niya ko.

"Ay wait! Muntik ko na makalimutan, may ibibigay ako sayo!" Masiglang sabi niya. Nangunot naman ang noo ko, first time ata niyang magregalo sakin noh. May inilabas siyang Kwadradong bagay mula sa bag niya at ibinigay sakin.

"Buksan mo dali!" Sabi niya. Sinunod ko naman siya, hindi na ko nagulat na notebook ito, halata naman kasi. Ang ikinagulat ko ay kung ano ang nakasulat sa cover nito...

'Perks of Losing You'

Isang masamang tingin ang ibinigay ko sa kanya. Magbibigay na ngalang ng regalo yung ganito pa kasama! Psh.

"Hindi mo ba nagustuhan? Personalized kaya yan..." Napayuko siya, marahil ay dahil akala niya matutuwa ako sa regalo niya.

"Ano namang isusulat ko diyan Mr. Youbliss? Aber?!" Inis na tanong ko sa kanya.

"Dyan mo isusulat lahat ng magagandang mangyayari sayo kapag wala na ako!" Sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya.

"Maiintindihan mo rin ako at magagamit mo rin yan balang araw, promise!" Hinampas ko siya sa braso.

"Walang magandang maidudulot sa akin kung mawawala ka! Aissh!" Akala ko'y tatawanan nia ako sa naging reaksyon ko, makahulugang ngiti lang ang iginanti niya bago muling nagsalita.

"Actually, there is. You'll understand my point someday, Lara.. "

*End of flashback*

So ito ba? Ito ba yun, You? Kase kung ito yon bakit di ko makita ang perks na sinasabi mo.

Napailing nalang ako dahil sa naiisip ko.

I should stop this dramatic thinking and focus on what I have to do. Composed myself for another migration shit.

Hey there Philippines, here I come. Psh.

x.