Yenik Düştüm

İlk Bölüm

Eylül: Siyah saçlı kocaman siyah gözlü minyon tipli, dışarıdan bakılınca tatlı gözüken bir kız. Kendi halinde sessiz sakin , hatta fazla sakin. Ailesi tarafından ilgi görmemiş fakat buna rağmen ayakta kalabilmiştir. Cesur fakat bir o kadar da ürkek.

Kerem: Uzun boylu, siyah saçlı kahverengi gözlü karşıdan bakıldığında katı ve sert gözüken bir genç. İzmir'de ünlü bir doktor ve alanında en iyisi.

Nur: Eylül'ün yakın arkadaşı. Sarışın, uzun boylu, dışardan soğuk görünümlü fakat tanidiklarina karşı sevecen bir kız

Batu: Kerem'in çocukluk arkadaşı. Sarı saçlı yeşil gözlü yakışıklı karizmatik biri. Eğlenceli konuşkan espirituel ve çapkın.

Ama olmuyor di mi? Bir şeyi ne kadar istersen o kadar olmuyor.
Benim hayatım da aynen böyle işte mutlu olmayı ne kadar çok istediysem o kadar olmadı. Karşımdaki adam gelmiş bana "beyninizde tümör var" diyordu. Ben o kadar çok şey yaşamıştım, hep başkalarını düşünmüş, başkaları, için üzülmüştüm. Ve şu an bana üzülecek sadece biri vardı Nur.
Doktorun söylediklerini dikkatle dinledikten sonra hastaneden çıktım. Biraz yürümeye ihtiyacım vardı ve tedavi için okulu da aksatmam gerekiyordu. Nur'u aradım ilk çalışta açtı.
"Ne dedi doktor bal böceğim. Bi şeyin yokmuş dimi bak ben sana demiştim." "Nur" dedim ve konuşmama zorlukla devam ettim "beynimde tümör varmış." Söylediğim şeyden sonra Nur hiç bi şey diyemedi tabi ben de.

Belki hayatta bir çok şey yordu beni bende bunları hayra yordum ama bu gün öğrendiğim şeyi hayra yormam imkansızdı. Doktor tedavisinin olduğunu söylemişti fakat bu tedavi süreci fazla uzunmuş ve iyileşip iyileşmiyiceğim kesin değilmiş. Dayanabiliceğimi bilmiyordum ama ne kadar? Ne kadar dayanabilirdim ki öleceğini bile bile yaşamaya...

Eve gidip kendimi odama kapttım. Nur kapıyı çaldı
"Eylülü tatlım aç kapıyı konuşalım"
"Nur n olur yalnız bırak beni lütfen"
"Sana aç kapıyı diyorum" dedi Nur inatçıydı ve ben kapıyı açmayana kadar bırakmazdı beni. Kalkıp kapıyı açtım ve hiç bi şey demeden yerime oturdum. Kimsenin bana üzülmesini istemiyordum ve buna Nur da dahildi. Şu an onun üzüldüğünü görmek canımı fazlasıyla yakıyordu.

Nur'dan
Eylül bu yaşına kadar fazla acı çekmişti ve her zaman yanında ben vardım bu günden sonra da ben olucaktım. Küçükken annesiyle babası ne zaman kavga etse benim yanıma koşardı "Nur geçicek di mi derdi" ben de çocuk halimle onu teselli etmeye çalışır "Tabi geçicek sen güçlü bir kızsın " derdim. Aklıma o günler geldikçe daha da üzüldüm en yakın arkadaşıma.

Ben böyle dalmış düşünürken Eylül uykuya dalmıştı. Üstünü örtüp odadan çıktım. Dinlenmeye ihtiyacı vardı.

Eylül'den devam

Uyandığımda yaşadıklarımın hepsinin bir rüya olmasını diledim. Hemen odadan çıkıp Nur'un odasına gittim. "Nuuur uyan hadi Nuuur"
"Ne var ya daha erken hem bu gün okulda yok"
"Ya uyan bi şey sorucam" dedim. Dürte dürte uyandırmayı başardım.
"Rüyaydı dimi herşey rüyaydı dün yaşadıklarım hastaneye gitmem herşey sadece ufak bi kabustu di mi " dedim yalvarırcasına.
"Eylül n olur yapma böyle bak rüya değildi ama herşey geçicek birlikte atlatıcaz." Gözyaşlarımı tutamamıştım dayanamamıştım. Gözümden akan yaşları hiç önemsemeden konuşmaya devam ettim "Sen beni bırakmazsın di mi gitmesin hiçbir yere ?"
"Tabi ki gitmem sen kovsanda ben gitmem ki" dedi. Herşeye rağmen yanımda Nur'un olması bile yetiyordu bana o yanımda oldukça herşey geçicekti biliyordum...

Destek lütfennn....
marry_Lio
Domateslimilkshake2
Gecenin_mavi_paleti
Labirent3
xsenyoktun
DenizErsan1
lavinnfs
Delimin_delisi
sigaraninseksentonu
takvimlerde_bitti
mavigenc430
MustafaGk923
guzelseylerbiter
Berfin-_
ajahbebe
Etiket için KB. Gelmişken kitaba da göz atarsanız sevinirim. Şimdiden teşekkürler