HİS 🔥 +18 (Yeniden Yayınlanıyor)

21. Yanıtsız ♠

Oy ve yorumlarınızı ihmal etmeyin, olur mu? Keyifli okumalar.

🔥

Ruhumun sırlarını kuşatan, bundan önce dilimin ucuna bile değmemiş olan duygularımın benliğime kazımaya çalıştığı ihtilal keskin ve acımasızdı. Yüksek gerilim hattı niteliğinde hislerimle her an çarpılmaya hazır ve her an tuzla buz olabilecek bir ayna gibi sağlamlıktan uzaktaydım.

Parmak uçlarımı üşütmesi gerekirken keskin alazda bırakan tenin sahibi, ruhuma bahşedilen korkularımın baş mimarı Ateş; ne siyah ne beyaz, tam olarak gri, tam olarak araf.
Son yaptığım temasın ardından düzensizleşen nefes alıp verişlerim atağa geçerek beni karman çorman duygu yoğunluğunun ortasına attığında, ince ve uzun parmaklarının arasında kalan elim kapana kısılmışım hissini tetiklerken konuştu alçak bir sesle.

“Şimdi...”

Elini usulca elimden uzaklaştırdı, fakat benim elim yerimden memnunmuşçasına milim kımıldamadı bulunduğu konumdan. Güçlenen nefesi her soluk aldığında burnum ve üst dudağım ara- sındaki o mütevazı boşluğa çarpıyor ve soğuk rüzgârı kıyılarıma heyecanın iflah olmaz dalgalarını vuruyordu.

“Kapat gözlerini,” dedi kısık ancak hükmedici bir tonla. Belki ben değil ama ağır ağır kapanan gözkapaklarım ona itaat etmekte gecikmedi.

“Şimdi hisset.” Sözleri kalbime vuruyor, keskin virajlarımdan dönüyor ve büyük bir zevkle zihnimde uğulduyordu. Derin, titrek bir nefes alıp elimi usulca hareket ettirdim. Gür sakallarından sert fakat pürüzsüz tenine kayan parmaklarım belirgin elmacık kemiklerinin üzerinde dolaştı. Kapalı gözlerimin önüne gelen karanlık siluetin yüz hatları zihnimde şekillenirken, baş parmağımı yanağında bırakıp işaret parmağımla burnunun üzerinde durdum. Eğimli kemiği boyunca kayan parmağım büyük ama düzgün bir burnu olduğunu görünmez bir fırçayla özenle çizdi.

Karşımda cansız bir heykeli varmışçasına tepkisiz kalmasının verdiği cesaret beni kusursuzca yönlendiriyordu. Cezbedici kokusu algılarımı talan ederken, yukarı doğru ilerleyip kaşlarının üzerinde durdum; gürdü, tıpkı sakalları gibi. Derin’in, onun es- mer olduğunu söylemesi zihnimin bir köşesinde belirdiğinden sakallarının siyah olduğunu hayal ettim. Gece kadar karanlık sakalları ve gür siyah kaşları kalındı.

Milim aşağı kayan parmağıma değen kirpikleri, gözlerinin açık olduğu gerçeğini buzlu su misali yüzüme çarptı; ben ona dokunurken, o beni mi izliyordu?

Parmak uçlarım karıncalanmaya başladı, neden heyecanlandığım kocaman bir soru işareti olarak en ücra köşelerimde yerini almıştı. Kirpiklerim titredi onunkilere dokunurken, bir kez bile kırpmadı gözlerini. Uzun kirpikleri vardı tıpkı benim gibi, ancak benimkilerin tam tersine onun kirpikleri bile sertti.

Her uzvu ve bedenini süsleyen her bir noktası gücünü temsil ediyordu sanki. Gür ve güçlü, eş anlamlısı Ateş’ti.

Vazgeçmeyen parmaklarım onun göz çukurlarına indi ve sanki o çukurda boğuluyormuşum gibi kesik kesik nefesler almaya başladım. Yolculuğuma alt kirpik diplerinden devam ederken, orta parmağımın uç yüzeyi göz pınarlarından çıkışa doğru sürüklendi. Bu kez siluet, dudaklarımı aralayacağım kadar belirginleşmiş-ti; kalın siyah kaşlarının altına çizilen kısık, keskin bakan gözleri koyu maviye boyandı.