Een nieuw begin

Ik loop de school binnen, helemaal alleen. De minuten tot de eerste bel lijken wel uren. Ik sta nog steeds helemaal alleen. Eindelijk, de bel gaat. Ik loop naar het lokaal. De deur is al dicht dus ik moet aankloppen. De leraar weet dat ik nieuw ben en ik moet me meteen voorstellen. Ik sta voor de klas, verstijfd van angst. Ik moet moeite doen om mijn tranen binnen te houden. 

Na de verjaardag van een vriendin kom ik vrolijk thuis. Ik vertel meteen aan mijn ouders hoe leuk het was maar ze reageren niet heel enthousiast. "We moeten je wat vertellen" zegt mijn moeder. "We gaan verhuizen". Ik ben geschokt en ik ren huilend naar mijn kamer. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik denk aan mijn vriendinnen die ik binnenkort zal moeten missen. Ditzelfde geldt voor mijn sportclub en ik geloof dat ik zelfs mijn school ga missen. 

Een maand later. Vandaag is mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school in een nog vreemde stad. Ik ben enorm zenuwachtig en zie er erg tegen op. Sinds ik te horen kreeg dat we zouden verhuizen ben ik niet de oude ik geweest. Ik kom aan op school en ik wacht op de bel. Ik voel me enorm nerveus. Dan begin ik te praten. Ik begin aarzelend maar terwijl ik over mezelf en mijn hobby's vertel bedenk ik me dat ik het hier ook leuk kan hebben. Ik zie zelfs meerdere meiden die me heel aardig lijken. Als ik me heb voorgesteld mag ik gaan zitten. Meteen vraagt iemand of ik naast haar kom zitten. Na de les laat een groep meiden, waaronder degene die naast me zat, de school zien. Verder breng ik de hele dag met hen door. We hebben het heel gezellig. Nog steeds mis ik mijn oude vriendinnen, maar ik heb het vertrouwen dat ik het op deze nieuwe plek ook heel fijn ga krijgen.