twelve minutes

Time stops and stands still

Karın Seul'ün üstünü bir yorgan gibi örttüğü vakitlerden birinde, genç bir adam ayaklarını yere sürterek yürüyordu. Kar taneleri omuzlarında, kahverengi tutamlarını gizlediği beresinde ve ellerinde birikiyordu. Rüzgar beresinin içine alamadığı saçları okşarken kulaklığından dolan jazz müzik içini ısıtıyordu. Taehyung, kış ayını ve karı çok seviyordu.

Genç adam küçük apartmanından içeri girmeden önce, kapının önündeki minik kediyi kollarının arasına aldı. Onu bu soğukta dışarıda bırakmaya vicdanı el vermezdi. Evine girdiğinde kediyi salondaki rahat koltuğuna yerleştirdi ve kolundaki saate bakıp zamanını kontrol etti.

Ölmesine 44 yıl, 6 ay ve 18 gün kalmıştı.

Bu sırada, bir başka gencin onu apartmanına girene dek takip ettiğinden habersizdi.

Siyah saçlı olan, kafasını gizlediği kapüşonu daha da aşağıya çekerken rüzgarın sert esmesiyle bedeninin bir yaprak gibi titremesine engel olamamıştı. Hoseok kıştan ve en çok da üşümekten nefret ederdi. Saatini kontrol ettiğinde sessizce havaya bir küfür savurdu.

Hoseok'un hayatı yanlışlar üzerine kuruluydu. Doğru bir şeyi bile yanlışa çevirebilecek bir insandı. Eh, zamanını doğru kullanmayı bilmemek de yaptığı yanlışlardan sadece bir tanesiydi.

Ölmesine 11 ay ve 3 gün kalmıştı.