Prolog (Jedyne wspomnienie)

18 0 0
                                    

Nie pamiętam zbyt wiele z mojego dzieciństwa. Zresztą czy mi to przydatne? to tylko zamazane wspomnienia, prawda? Jedyne moje wspomnienie z tego czasu to to że zawsze byłam inna. Inna od reszty dzieciaków. Nie lepsza nie gorsza. Po prostu inna. moja inność polegała na myśleniu. Nie. Nie chodzi mi o to że inni nie umieli myśleć. chodzi o tok myślenia. Który został mi do teraz. Patrzyłam na wszystkie bawiące się dziewczyny wokół mnie marzące o księciu na białym koniu i zastanawiałam się po co im to? czy to serio aż takie fajne? wiem że to może się wydawać głupie ale nigdy się nie interesowałam romansami.  jestem 27 letnią kobietą z małym lecz przytulnym mieszkankiem. nie mam męża ani dzieci. Dzieci.. zawszę chciałam mieć córeczkę. od dziecka. Może to dziwne ale prawdziwe. tak czy siak postanowiłam się poświęcić pracy. Po studiach psychologicznych postanowiłam pisać książki jak zawsze chciałam. zamknęłam się więc w moim świecie w małym przytulnym domku w lesie i pisałam, pisałam, pisałam słuchając spokojnej muzyki lub czasami wychodząc do miasta po jedzenie picie i inne niezbędne do życia rzeczy. twardo stąpając po ziemi wydałam już 3 książki które dosyć poważne uzyskały dobrą recenzje i dostarczyły mi dość dobry dochód. pracowałam prywatnie. mój dom był małym prowizorycznym gabinetem psychologicznym który nie przynosił zbyt wiele pieniędzy ale zawsze lepsze to niż nic.  byłam zwykłą znudzoną życiem zwyczajną dziewczyną. Aż do pewnego momentu.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Dec 29, 2017 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Wewnętrzne dzieckoWhere stories live. Discover now