Susarak

Dicle

koşalaşarak

Amed sokaklarına yaz akşamları
ay bendir çaldığı vakit
bir yanık uzun hava yayılır havaya
Dicle’nin saçları kadar sevdalı uzun
bulutsu ve topraksı
çiçekli ve kederden
karışır nefeslere
ve şehir aşkı solur
kelekçiler Dicle’nin perileriyle evlidir burada
herkes susar
belki de yıldızca-perice-Diclece konuşulur
çok eski zamandan bu yana 
türkü çığırmak ve dinlemek ibadettir
ve Kırkgöz Köprüsünün üstünde
peri çocuklarıyla oynaşır Amed'in çocukları