Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ถ้าเพื่อคุณแล้ว ผมจะทำเหมือนมีความสุข
แม้ว่าจะเศร้าอยู่ก็ตาม..
ถ้าเพื่อคุณแล้ว ผมจะทำเหมือนแข้มแข็ง
แม้ว่าจะเจ็บปวดอยู่ก็ตาม..
จองกุกยิ้มให้กับภาพตรงหน้า
รอยยิ้มจอมปลอมอันขมขื่นที่ไม่มีวันส่งไปถึงใครบางคนในห้องนอนของเขา
คนคนนั้นที่แสนงดงาม แต่ใจร้ายเหลือเกิน
ปึ่ก!
ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง สวนทางกับเขาและชนเข้าที่ไหล่ แม้ว่าเขาจะแข็งแรงแค่ไหนก็ยังต้องเซถอย พอมองหน้าชัดจึงจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นนักเรียนห้องข้างๆ เจ้าของทรงผมสีแปลกตาเลิกคิ้วมองเขา เบ้ปากแสยะยิ้มและเอื้อมมือวางบนบ่าข้างที่พึ่งจะชนไป ตบเบาๆ ทำราวกับเคยสนิทกัน
"โทษทีพอดีว่าไม่เห็น"
ร่ายกายของเขาไม่ได้ขยับ ยืนฟังคำแก้ตัวที่ฟังยังไงก็ดูเจตนามากกว่า ทว่าคล้ายเสียงตัวเองจะหายไปครู่หนึ่ง ทำได้เพียงแค่มองหน้าและปล่อยผู้ชายคนนั้นไปโดยไร้คำพูด
เขาเดินเข้าไปในห้อง มือข้างหนึ่งถือกล่องบรรจุอาหารที่ซื้อจากข้างนอก กำปากถุงจนยู่ยี่ ใบหน้าเรียบเฉยสบมองมือเรียวสวยที่กำลังติดกระดุมเสื้อนักเรียนลวกๆ คนถูกมองเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มยังบวมเจ่อ บนคอระหงมีรอยปื้นสีแดง เสื้อกรมท่าที่ควรคลุมทับอีกชั้นกองอยู่บนพื้น คนใจร้ายปรายตามองมันเหมือนไม่รู้สึกรู้สา และยังช้อนตามองกลับมาด้วยรอยยิ้มหวานฉาบหน้า
