Buldum derken kaybetmek. Bulduğunu sanmak.Düşmek ve düştüğünde kaldıracağını düşündüğün insanın senden uzaklaşması. Yanılmak. Umut etmek. Yenilmek ve yenildiğini düşünürken yeniden doğmak. Kalbini unutup beyin ile savaş vermek. Ne kadar saçma değil...
Bardaktan boşalırcasına bir yağmur yağıyordu dışarıda. Öyle karanlık ki... Yağmurun sesi, tüm sesleri yok ediyordu. Köpekler havlamıyordu. Ya da bir araba sesi dahi yoktu. Her kış böyle sert geçiyordu buralarda. Evde gene tek başıma geceyi bitiriyordum. Saat 02:45 civarı olması lazım. Aslında bir yandan korkuyordum tek kalmaktan ama kimseye bunu söyleyemezdim. Her insan bir yönünü gizlerdi. Ben ise her yönümü gizliyordum.Bu da tercih meselesi tabi. Belki de değil.
Yaklaşık bir aydır buradan taşınmayı düşünüyorum babam ile. Belki babam buna hayır diyecekti ama o kısımı düşünmek istemiyordum. Çünkü bir şekilde ikna ederdim onu. Babam ile uzun yıllardır beraber yaşıyoruz. Annem yanımızdan ayrıldığından beri demek daha doğru olur sanırım. Annem öldüğünde ben 7 yaşında falandım. Hatırlıyorum annemi ama öyle çok değil. Annem günümüzün salgın hastalıklarından olan kansere yakalanmıştı. Tedavisi olmayan hastalık... Annem öldükten sonra babam beni de alıp hiç akrabamızın bile olmadığı Antalyaya götürdü. Orada okuyup orada büyüdüm. Nedenini hiç sormadım babama. Bir bildiği vardı elbet.Şuan 23 yaşıma girdim. Babam hiç bir zaman yalnız bırakmadı beni. Ama ben artık ait olduğum yere gitmek istiyorum. Bu zamana kadar yaşamamı istediği hayatı yaşadım. Artık 7 yaşındaki küçük kız da değilim. Annemin mezarına bile hiç gitmedim. Gidemedim...
Saat 06.34
Kapının açıldığını duyduğumda babamın geldiğini anladım. Sessizce kalkıp onunla konuşmak istediğimi söyleyecektim. Ve bu konuya bir açıklık getirecektim. Odamın kapısını sessizce açtıktan sonra su sesi duydum. Sanırım duş mu alıyordu yoksa ellerini mi yıkıyordu emin değilim. Odasına doğru ilerlerken ceketini yatağının üzerine atmış duşa girmişti. Bende yatağının üzerine oturup onu bekleme kararı aldım. Ama gözüme ilişen şey babamın kirli sepetindeki kırmızılıktı... Kalkıp sepete ilerlemeye başladığımda gördüğüm şey asla görmek istemeyeceğim birşeydi. Kan ...
* -''Babaaaa!!!! Babaaaa!!! Aç şu kapıyııı!!'' diye bağırıp kapıya vuruyordum. Aklımdan geçen şey olmaması için dua ediyordum. Çünkü tek ailem o benim! Ondan başka kimim var ki?
*-' Babaaa! Ses ver. Kapıyı kırıcam yoksa.Babaaa!!'
Kapı hızlı bir şekilde açıldığında babam bornozluydu. Suratıma anlamsızca bakıyordu. Bende onun vücuduna bakıyordum. Ama bir yeri kanamıyordu...
*-'Güneş iyi misin kızım? Bak bakayım bana? Ne oldu suratın bembeyaz.'
Öylece kalakaldım. Sadece sustum. Benim babam bu zamana kadar bana bir tokat bile atmamışken o gömleğindeki kanlar ne kanıydı? Beni büyüten babam. Kimseyi kırmayan babam. Kıramayan. Bir adamımı öldürmüştü?
*-' Baba ben şey.. Ses gelmeyince birşey oldu sandım. Panik yaptım sanırım psikolojikmen. Bir de evde tek olunca bilinç altıma yer etti sanırım bazı şeyler.O yüzden ben şey yaptım. Birşey yok yani.' dedim kekeleyerek. Suratımı avucunun içine alıp yüzüne bakmamı sağladı.
*-' Eğer evde tek kalmaktan korktuğunu söyleseydin seni evde yalnız bırakmazdım kızım. Baban hep yanında. Sen benim kızım isen hiçbirşeyden korkmazsın. Onlar senden korkar. Asla korkma. Korktuğunda beni düşün. Ben hayattayken sana kimse zarar veremez. Bunu unutma.' diyip alnımdan öptü. Kafamı sallayıp odama doğru ilerlemeye başladım. Aklım o kadar karışmıştı ki. Benim babamdan bahsediyoruz.
Nefesim daralıyordu. Yorganımı kafama kadar çektim. Karanlıkta yok olup o kanlı gömleği unutmak istiyordum. Babama bu yaşıma kadar neden geç geliyorsun ya da neden şehir dışına çıkıp beni bu Antalya da bırakıyorsun diye hiç sormadım. Tatil yapmak istediğimde Türkiye hariç her yere gönderdi. Ama Türkiyede sadece Antalyayı gördüm. Bazen daha iyi eğitim almam için,olanak varken en iyisini sunmak istediği için dedim. Ama okulup bittiği halde çalışmıyorum. Bu zamana kadar hiç düşünmemiştim ama sanırım saçma gelsede biz birinden kaçıyorduk.
Ya da kaçırılıyordum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
