Καταπιεσμένος γάμος

1. Η γνωριμία.

Αντιγόνη POV

Επιτέλους τελείωσε το σχολείο. Περιμενω να βγουν τα αποτελέσματα. Μακάρι να έχω περάσει στη σχολή που θέλω. Καθηγήτρια Φιλολογίας. Μόνο που το σκέφτομαι τρελαίνομαι. Ενθουσιάζομαι μόνο που το σκέφτομαι. Εντάξει συγκέντρωσα αρκετά μόρια. Περνάω αλλά άλλο 90% κι άλλο 100%. Έχει τεράστια διαφορά.

Περνάει η ώρα λοιπόν σα νεράκι . Βαινει ο καθηγητής έξω και τοιχοκολει τα αποτεκεσματα. Βλέπω λοιπόν

Αντιγόνη Στεφάνου, Τμήμα Φιλολογίας Αθήνα.

Με το που το διαβάζω εγώ φωνάζω από τη χαρά μου. Δεν το περίμενα. Οι κοποι μου ανταμοιφθηκαν με το καλύτερο τρόπο. Περνώ αμεσως τον μπαμπά μου τηλέφωνο και του λέω τα νέα. Και άρχισε να κλαίει από τη χαρά του.

"Αχχχ κοριτσάκι μου. Η μαμά σου θα ήταν περήφανη" και χαμογελασα. Η μαμά μου πέθανε πριν τρία χρόνια. Άργησα να ξεπερασω το χαμό της αλλά τα κατάφερα. Το έκανα για το μπαμπά μου και τον μικρότερο αδερφό μου, το Νικήτα. Δεν ξέρω αλλά ώρες ώρες είχα την αίσθηση ότι η μαμά μου μου έδινε δύναμη.

Με πήρε τηλέφωνο ή κολλητή μου η Χριστίνα. Έδινε και αυτή πανελλαδικές μόνο που αυτή εμένε στη Λάρισα.

"Λεγε!" Μου είπε

"Φιλολογία Αθηνας"

"Μπραβοοοοοο. Κι εγώ. Νομική Αθήνας "

"Άρα μας ερχεσαι;" τη ρώτησα Χαρούμενα.

"ΝΑΙΙΙΙΙ!!!" Κι εγώ χάρηκα.

Με τη Χριστίνα είχαμε περάσει πολλά. Την αγαπούσε πολύ. Είχα γνωρίσει τα αδέρφια της πριν πολλά χρόνια. Είχε ένα μεγαλύτερο αδερφό, το Στέλιο ο οποίος ήταν λίγο χοντρός και δε με χωνευε καθόλου. Τον είδα δύο τρεις φορές πριν πολλά χρόνια και αυτό ήταν. Χεστηκα.

Πηγαίνοντας προς το σπίτι ένας άγνωστος, κοιτάζοντας το κινητό του έπεσε πάνω μου.

"Συγνώμη ζητάει ο κοσμος" και έφυγε.

"Αντέ μου στο διαολο" φώναξα και έφυγα. Με κοίταξε με ένα βλέμμα κι εγώ τον αγνόησα.

"Επίσης " μου είπε. Και του έκανα κωλοδαχτυλο.

Ο μαλακας. Αντί να ζητήσει συγγνώμη έχει και το θράσος να με διαολοστειλει. Καλά εγώ το διαολοστειλα αλλά τέλος πάντων. Μαλακας.

Πηγαίνω στο σπίτι και αγκαλιάζω τον μπαμπά μου.

"Μπράβο κοριτσάκι μου. Συγχαρητήρια!"