Siyah Gitar

bir

Kulaklarım uğulduyordu. Bu kadar ne yapmıştım ya da ne söylemiştim bilmiyorum ama bana karşı bu kadar nefret kusması garibime gidiyordu. Sanki annem değilmişcesine, suratıma birer birer çarptı sözleri. Anlamıyordum. Anlamakta güçlük çekiyordum. Ağlamayayım diye dişlerimi sıkmaktan çenem ağrımıştı.

Başarısızlık.

Yanaklarımdan süzülen sıcak göz yaşlarım ağzıma doğru giriyordu. Göz yaşının o tuzlu tadı sanki yanaklarıma düşmeyip kalbime düşüyordu.

Bıkmışlık hissi.

Sessiz kalmak benim için zor olsada, kalmak zorundaydım. Eğer ağzımı açarsam, susmazdım ve bu benim için iyi olmazdı. Ellerim titremeye başladı. Ayağımı sallamaya başladım. Sinirleniyordum. Tekrar her bir köşeyi, cismi parçalama, kırıp dökme isteği geliyordu.

Sakin kalmalıydım.

Kafamda belli belirsiz bir şarkı çalmaya başladı. Etrafımdaki sesleri susturup, müziğin ritmine uydum. Aksi takdirde yapmazsam, her zaman yaptığım gibi ağzımdan çıkan kelimelerle insanların kalbini kırıcaktım. Bunu onlar için yapmalıydım. Ya da siktir edin, kendim için yapmalıydım.

Düşüncesiz.

Bir gitar sesi. Tellerinden çıkan yumuşak sesler. Seslere, ritme uyan bir erkek sesi. Ne kalın ne ince. Koltuğa yaslanmış, bir bacağını diğer bacağına atmış. Bacağının üstünde siyah bir gitar. Kırılacak bir parçaymış gibi özenle tutuyor. Gözlerini kapatmış, karşısındaki oğlana huzurlu bir gülümseme sunuyor.

Geriye dönüş.