HAYATIN TADINA VAR

Kendine değer ver

Bir gün pskiyatristin muayehenesine çok üzgün bir vaziyette ağlayan birisi gelmiş ve başlamış anlatmaya;
- Benim ekonomik durumum iyi maddi anlamda da sıkıntı yok sağlık sorunum da yok ancak başka bir sorunum var.
-Nedir o?
- Neşelenemiyorum. Sürekli moralim bozuk. Şöyle gülmek, bazen kahkaha atmak, eğlenmek istiyorum. İşte bunun için size geldim.
- Arkadaş, işin doğrusu bu olay, benim uzmanlık alanıma girmiyor ancak sana bir öneride bulunabilirim. Şu karşıya on gün önce bir sirk geldi. Bir de palyaço var. Ben gittim çok güzeldi, özellikle de o palyaço harikaydı. Gülmekten yerlere yattım, o kadar çok eğlendim ki... sana da o sirke gitmeni özellikle o palyaçoyu seyretmeni öneririm.

Bunun üzerine adamın suratı iyice asılmış ve adeta fısıltı halinde demiş ki
- O palyaço var ya o benim işte.
Bu hikayeyi geçenlerde okumuştum ve çok etkilenmiştim.
Başkalarının mutluluğu için birçok şey yapıyoruz ama kendi mutluluğumuz için pek de çaba sarf etmiyoruz. Çünkü bilmiyoruz ki başkalarıni mutlu etmek için önce kendimiz mutlu olmalıyız. Bu doktor bir daha o sirke gittiğinde aynı şekilde o palyaçoya gülebilir mi? Bence hayır.
Mutlu etmek çok çaba sarf ettiğimiz insanlar biz öldüğümüzde üzerimize toprak atıp işlerine dönecekler kimse bizim için ebedi üzüntüye gömülmüyecek kalanlarla hayatlarına devam edecekler. Eğer bu hayattan zevk almak istiyorsak kendimizi en sevmeliyiz. Kendimize hakettiğimiz değeri vermeliyiz. Kendini sevmeyen insan insanlara yeterince değer veremez, kendini sevmeyen insan hayata yeterince değer veremez, kendini sevmeyen insan farkında olmadan içi nefret yada öfkeyle dolar. Şimdi sokağa çıkıp sorsak insanların %80'i kendini sevmediğini söyler. Varlığının ya da yokluğunun pek de bir anlam ifade etmediğini söyler.
Küçük bir çocuğa baktığımızda ondan mutlusu yoktur bu hayatta. Hiç küçük bir çocuktan " kendimden nefret ediyorum" cümlesini duyamazsin. O kendini ve etrafındakilerini çok sever. Savaşın içerisinde büyüyen bir çocuğa bile sorsanız o sana kalkıp da "ölsemde bu savaştan kurtulsam" demez. Bir an önce büyüyüp herkesi bu savaştan kurtarmak istediğini söyler. Bize sorsalar çok kötü şeyler yaşadığımızı bu yüzden ölmek istediğimizi daha fazla sey kaldıramayacağımızı söyleriz birçoğumuz.
Küçük veya büyük acılar yaşamış olabiliriz. Kaderimizi değiştirmek sadece bizim elimizdedir. Yaşadığımız şeyler yaptığımız hatalar bizim olgunlaşmamız içindir. Eğer hiç ağlamamışsak ağlayan birinin halinden anlamayız. Hiç yalan söylememişsek eğer yalan söyleyen birinin yalan söylediğini anlamayız. Bu yüzden hayatın tadına varabilmek için hayatı gerçekten açısıyla tatlısıyla en dibine kadar yaşamamız gerekir.

Arkadaşlar lütfen iyi veya kötü düşüncelerinizi yazın.