ορμόνες

Αφυπνίσεις

  Από νωρίς είχε καταλάβει πως ήταν ξεχωριστή.Η μητέρα της τής περιέγραφε στιγμές από την βρεφική ηλικία,τις οποίες η ίδια  προφανώς δεν μπορούσε να ανακαλέσει λόγω των φυσικών περιορισμών της μνήμης:ήταν ήσυχο βρέφος,,σπάνια γελούσε ενώ-μετά τον 7ο μήνα- δεν ξεκολλούσε από το πλευρό των γονιών της.Αν τυχόν γινόταν κάτι τέτοιο,  έβγαζε μια διαπεραστική στριγκλιά,εξαιρετικά οχληρή,ειδικά αν βρίσκονταν σε δημόσιο χώρο.Κατά την διάρκεια αυτού του θορυβώδους ξεσπάσματος,ξένοι κοιτούσαν επίμονα και επικριτικά την μητέρα,σαν να της λένε :"μάζεψέ το". Ακόμα και όταν άρχισε να περπατάει ,αφού έκλεισε το πρώτο έτος,σπάνια έδειχνε προθυμία να εξερευνήσει το δωμάτιο και την νέα της ικανότητα.Οι γονείς της,μην έχοντας γνώσεις πάνω σε τέτοια θέματα,αγνοούσαν αυτήν την συμπεριφορά, θεωρώντας την άνευ σημασίας και προσοχής.

   Ένα χρόνο μετά το βρέφος είχε γίνει νήπιο.Όπως όλα τα παιδιά αστών  μπήκε σε σταθμό προσχολικής αγωγής.Εκεί,σε γενικές γραμμές,ήταν ήρεμη,αθόρυβη σχεδόν,μη δείχνοντας ιδιαίτερη θέληση να συμμετάσχει σε  παιχνίδια που έπαιζαν τα άλλα παιδιά(αυτοκινητάκια,κούκλες και τα ρέστα).Ενίοτε,ολοκλήρωνε με αδράνεια κάνα παζλ.Οι παιδαγωγοί δεν είχαν καμία παρατήρηση να τής κάνουν ούτε κάνα σχόλιο στους γονείς της.Το μόνο που ανέφεραν (πέρα από το ότι είναι υπερβολικά ήσυχο παιδί) ήταν ότι κάποιες φορές κοιτούσε επίμονα-εμμονικά θα έλεγε κανείς-τα αγοράκια του σταθμού.

   Στα 6 της είχε έρθει πια η ώρα για το σχολείο.Η  αδράνειά της σταδιακά υποχώρησε και άρχισε και αυτή να συμμετάσχει σε ομαδικά παιχνίδια και αθλητικές δραστηριότητες.Ήταν αξιόλογη μαθήτρια που έπαιρνε αξιόλογους βαθμούς,ικανοποιώντας τις λίγες προσδοκίες των γονιών της. Θα μπορούσε να πει κανείς πως πια δεν ξεχώριζε από τα υπόλοιπα κορίτσια και γενικά από τις τυπικότητες της σχολικής ηλικίας.Η ίδια όμως άρχισε να καταλαβαίνει πως σε κάτι διαφέρει.Σίγουρα το γεγονός ότι προτιμούσε αγόρια για παρέα δεν δήλωνε καμιά μεγάλη αναπτυξιακή ατυπία·ορισμένα κορίτσια το έκαναν.Η αντικανονικότητά της πρωτοεμφανίστηκε σε μια εξόρμηση στις νεροτσουλήθρες μαζί με την οικογένειά της.Καθώς τσουλούσε με ορμή προς την πισίνα ένιωσε μια ευχάριστη αίσθηση στο αιδοίο της, μια απόλαυση που μέχρι τότε (πια είχε κλείσει τα 10) δεν είχε γευτεί.Δεν ήξερε τι ήταν·αν ήταν ηθική ή ανήθικη τέρψη,καλή ή κακή,πρέπουσα ή όχι.Το μόνο που ήξερε ήταν πως την ικανοποιούσε με απροσδόκητο τρόπο και ότι έπρεπε να ξανανιώσει αυτήν την ηδονή.Το αιδοίο της ,από  απλά ένα όργανο ανάμεσα στα πόδια της, είχε μετατραπεί σε είσοδο σε έναν άλλο κόσμο.