"ကိုကို!!!!...."
Minhoတေယာက္ မနက္စာျပင္ေနတုန္း... ေခၚၿပီေလ သူ႔ရဲ႕ ကေလး...
"ကိုကို!!!... Taeေခၚေနတယ္ေလ..."
"လာၿပီ Taeေလးေရ... လာၿပီ..."
Minho... လုပ္လက္စေတြကိုရပ္ ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရဘူးနဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကိုယူၿပီး... သူတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္း႐ွိရာ အေပၚထပ္သို႔ တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ႏိုးၿပီလား Taeေလး..."
"ကိုကိုရာ.... Taeေခၚေနတာၾကာလွၿပီ... ဘာလုပ္ေနတာလဲ.... ေျပာရတာေမာလိုက္တာေနာ္..."
ေျသာ္.... ေလွကားထစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ကို နင္းၿပီး အေျပးအလႊား တက္လာခဲ့ရတဲ့ Minhoက မေမာရဘူး... သိေနတယ္ေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ႀကိဳတင္ယူလာတဲ့ ေရဘူးထဲကေရကို ဖန္ခြက္ထဲထည့္ၿပီးေပးလိုက္ကာ Minhoလည္း ေရဘူးျဖင့္ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
ဤအိမ္ႀကီးကို လက္ဖြဲ႔ေပးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကိုလည္း အျပစ္တင္ခ်င္မိတယ္... ႏွစ္ေယာက္တည္းေနမယ့္ အိမ္က အဲ့ေလာက္ႀကီးစရာလိုလို႔လား... ႏွစ္ဖက္အမ်ိဳးေတြကိုေတာင္ ေခၚတင္ထားလို႔ရတယ္...
"ကိုကို Taeမ်က္ႏွာသစ္မယ္..."
"အင္း... သစ္ေလ အဆင္သင့္ပဲ... ကိုကိုျပင္ေပးထားတယ္..."
"ကိုိကို ပို့ေပးေလ ေရခ်ိဳးခန္းကို..."
ခြၽဲတယ္လို႔လည္း မဆိုသာတဲ့ ေလသံတို႔ျဖင့္ ေျပာလာသူေလးကို Minhoျပံဳးကာျကည့္လိုက္သည္....ဒါဟာ မနက္တိုင္း လုပ္ေပးေနက်အလုပ္တစ္ခု...
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ... ကဲ လာ အပ်င္းေလး..."
ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနသူေလးကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ေလးပါလာသည္။ ကုတင္ေနရာမွ ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းေတာင္ မျပည့္ခ်င္တဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ထိုကေလးကို ခ်ေပးၿပီး လွည့္အထြက္...
"ကိုကို..."ဟုေခၚကာ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည္႔ေနတာမို႔ ဘာလဲဟုေမးလိုက္ေတာ့...