Daar zat je dan, met de ogen gesloten genietend van de prille ochtendzon. Nauwgezet bestudeerde ik je gezicht en je gelaatstrekken terwijl ik zachtjes in je hand kneep. Je merkte dat ik keek en knipperde kort. "Ik ben moe", zei je.
Ik ben moe, ik bedacht hoe drie simpele woorden zoveel kunnen zeggen. En tegelijk zo weinig. Wat als een ander ze zou uitspreken? Hoe de betekenis van deze drie woorden door de context helemaal wordt veranderd.
Ik bedacht hoe wij worden beperkt door de taal, losse informatie zonder context. We kunnen slechts vergelijken om ons uit te drukken. "Ik ben moe als de zon die 's ochtends zijn bed van water verlaat, nagenietend van een stille nacht, om de ganse dag in volle glorie te schijnen"
Ik bedacht mij hoe de nacht, de stilte, veelzeggender is dan duizend woorden. De taal die we allen beheersen, maar die ons ontglipt zodra we hem aanroepen.
Daar zaten we dan, hand in hand, in stilte genietend van het ochtendgloren.
YOU ARE READING
Stilte
Short StoryGeen woord duidelijker dan stilte. Toch kunnen we stilte in onze taal slechts vergelijken in een poging tot begrip. Stilte, als het kabbelen van een rivier zonder water, als het opstaan en slapen gaan van de zon, als twee geliefden die geen woorden...
