<1>

3K 116 5
                                    

တိတ္ဆိတ္လြန္းလွတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမွအားမနာမိဘဲက်ေနာ္အသံကရုတ္တရက္က်ယ္ေလာင္သြားတယ္

"မယူႏိုင္ဘူးဗ်ာက်ေနာ့္ကိုအဲ့ကိစၥေျပာမယ္ဆိုရင္ထပ္ပီးအိမ္ကိုမေခၚပါနဲ႔"

က်ေနာ့္စကားအဆံုးမွာက်ေနာ့္မ်က္ႏွာဆီကိုလက္သီးတခ်က္ကတန္းခနဲ

"ခြပ္"

က်ေနာ့္ကိုစိတ္ပူပီးဝင္တားလိုက္တဲ့က်ေနာ့္အေမ

"ေဖႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ေဖႀကီးသားအေၾကာင္းေဖ
ႀကီးသိသားနဲ႔"

"ဟ!ဒီတိုင္းထားရမွာလားဒီေကာင့္အသက္ကမငယ္ေတာ့ဘူးအခုဆိုအလုပ္နဲ႔အကိုင္နဲ႔ျဖစ္ေနပီေလမင္းသားေတာင္းဆိုထားလို႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူစားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္မယ္ဆိုလို႔အရင္းအႏွီးကိုလဲငါထုတ္ေပးပီးပီအိမ္မွာထက္ဆိုင္နဲ႔နီးေအာင္လို႔တိုက္ခန္းလဲငွားေပးပီးပီဒါေတာင္...ေတာက္"

က်ေနာ့္ကိုထပ္ပီးထိုးေတာ့မဲ့က်ေနာ့္အေဖထိုးေလထိုးစမ္းပါရဲရဲႀကီးအထိုးခံမယ္က်ေနာ္မိန္းမေတာ့မယူႏိုင္ဘူးက်ေနာ့္ႏွလံုးသားကjoonေလးကလြဲလိုဘယ္သူ႔ကိုမွလက္မခံႏိုင္ဘူး

"သားရယ္ဒီတခါမင္းအေဖေျပာတာလက္ခံလိုက္ပါေနာ္အေမေတာင္းဆိုတာပါသားရယ္"

မ်က္ရည္ေတြက်ကာေျပာေနတဲ့အေမဟင့္အင္းက်ေနာ္အေမ့ကိုလဲမသနားႏိုင္ဘူးေတာင္းပန္ပါတယ္က်ေနာ္joonေလးကိုပဲခ်စ္တယ္

"က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကိစၥက်ေနာ္ပဲဆံုးျဖတ္မယ္ဘယ္သူမွဝင္မပါၾကပါနဲ႔ပီးေတာ့အေဖ့ကုမၼဏီအတြက္သားကိုေပးရဲတဲ့သတၱိကိုေလးစားပါတယ္က်ေနာ္သြားပီ"

"သားမင္းသူ႔ကိုမေမ့ေသးဘူးလား"

က်ေနာ္သြားခါနီးက်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြကိုတန္႔သြားေစတဲ့အေမရဲ႕စကားေမးရက္လိုက္တာအေမရာ

"ဟင့္အင္းမေမ့ဘူးဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး"

က်ေနာ့္ရဲ႕ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားေၾကာင့္ဘယ္သူမွဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးေလအင္းေလက်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကjoonကိုေမ့ဖို႔ဘယ္သူေျပာေျပာရမဲ့ေကာင္မွမဟုတ္တာက်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းhoseokေတာင္ေျပာလို႔မရတာ

The Same But Different(THE NAMJINIST)Where stories live. Discover now