ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေတးသီဌက္တို႔၏ေတးသီက်ဴးသံကိုလည္းၾကားေနရၿပီျဖစ္သည္။အရင္ေန႔မ်ားကဲ့သို့
ကမ႓ာႀကီးကိုအလင္းေရာင္ေပးရန္တာဝန္ရိွသည့္ေနမင္းႀကီးေရာက္လာေတာ့မည့္အခ်ိန္၊ေမွာင္မိုက္မႈတို႔အခ်ိန္ခဏတာမွ်သာႀကီးစိုးႏိုင္ေတာ့မည့္အခ်ိန္၊အ႐ုဏ္ဦးအခ်ိန္တြင္စက္ဘီးစီးေလ့ရိွေသာ္လည္းမေန႔ညက အလုပ္မ်ားေန၍ေနာက္က်မွအိပ္ရ၍ေစာေစာမထႏိုင္ေပ။အခုလည္း႐ံုးအခ်ိန္ေနာက္က်ေနျပန္ေလၿပီ။ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ဝင္၍ေရအျမန္ခ်ဳိး၍အလုပ္သြားရန္ျပင္ဆင္ရေတာ့မည္။
ကြ်န္ေတာ္Kim Taehyungဘဝကပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ဟုအမ်ားကေျပာၾကသည္။မိဘမရိွ ေဆြမ်ဳိးမရိွေပမဲ့ ေပ်ာ္စရာလည္းမရိွတာေတာ့မဟုတ္ပါ။အလုပ္နဲ႔အိမ္ပဲအသြားအလာျဖစ္ေနရတယ္ဆိုေပမဲ့လည္းပိတ္ရက္ေတြမွာတစ္ခါတစ္ေလ ခရီးသြားေလ့ရိွပါတယ္။ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေနရတာကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္အထီးက်န္လို႔မထင္ရပါဘူး။တစ္ေယာက္တည္းေနတာကိုႀကိဳက္လို႔လည္းပါပါတယ္။
အလုပ္ေနာက္က်ေနလို႔ကားကိုအရိွန္ေမာင္းလာရင္းစက္ဘီးစီးလာတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုတိုက္မိမလိုျဖစ္သြားခဲ့သည္။ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ၿပီး ကားေပၚကအျမန္ဆင္းၿပီးထိုအႏီွလူသားအားသြားၾကည့္မိေလသည္။ဘာမွထိခိုက္ဒဏ္ရာမရသြားေပမဲ့ လက္ကေလး၌အနည္းငယ္ပြန္းသြားသည္ထင္သည္။လက္ကေလးကိုေလမႈတ္ေနေသာေၾကာင့္။
ထိုေကာင္ေလးအားထူေပးကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုအႏီွလူသားေလးက သူ႕အားထူးဆန္းအံ့ဩစြာၾကည့္ေနသည္။
Tae:ဘယ္ေနရာထိသြားေသးလဲေကာင္ေလး။
ေကာင္ေလး:😯😐
ထိုေကာင္ေလးေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္Taehyungတစ္ေယာက္မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာသည္။ေနာက္မွ ထိုေကာင္ေလးသတိျပန္လည္လာသည္ႏွင့္တူသည္။
ေကာင္ေလး :ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။
ထိုအႏီွလူသားေလးကဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာေပမဲ့ လက္မွာပြန္းပဲ့ေနသည္မွာၾကည့္မေကာင္းေပ။သို႔ေသာ္လည္းအလုပ္ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
Tae :ဒါဆို ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္
ထြက္သြားေတာ့မည္ျပင္လိုက္စဥ္ ထိုလူသားေလးက
