School 2015

Farklı bir gece

Lee Eub Bi nereye geldiğini bilmediği için korkmuştu. Gözleri sadece büyük ve koyu bir ton görüyordu. Karanlığın tonu.

Tek bir şey biliyordu. Oda onu buraya Tae Kwang çağırmıştı. Aşık olduğu kişinin çağırması onu rahatlatsa da bu yerin bilmezliği onu ürkütüyordu.

Titrek ve tedirgin bir şekilde çıkan sesi boşlukta yankılandı.

"Kimse var mı?"

Adım atmak ile atmamak arasında kararsız kalmıştı. Ve Tae Kwang onu neden buraya çağırmıştı?

Bu bilinmezlik onu rahatsız ediyordu.

Ve sonunda aradığı sesi duydu.

"Lee Eun Bi?"

"Tae Kwang?,Burası neresi?"

Tae Kwang,onun şaşıracağı bir yanıt vermişti.

"Noori Lisesi,okulumuz."

Lee Eun Bi,sabah güneşinin ardında sıcak ve aydınlık okulunun akşam yıldızların titrek ışığının altında ne kadar karanlık ve boş olduğunu düşündü.

"Peki,beni neden buraya çağırdın?"

Tae Kwang ne diyeceği konusunda afalladı. Çünkü söyleyeceği şeyi kaldırabilceğine emin değildi.

"Lee Eun Bi,gerçekten buradaki büyün anılarını silip buradan gidebilecek misin?"

Lee Eun Bi bu sorunun kalbinde açtığı yara ile birlikte herşeyden bir anlığına kurtulup yeni bir başlangıç yapmak istediğini aklına getirdi. Sahi,en çok ihtiyaç duyduğu şey bu değil miydi?, yoksa Tae Kwang'a güvenip zor zamanlarında onu limanı olarak seçebilir miydi?

Karasızlığı bütün duygularını ele geçirirken Tae Kwang konuşmasına devam etti.

"Lee Eun Bi,sana sen gittikten sonra sana olan aşkımı da unutacağım yalanına söyleyecektim. Ama... Ama gerçek bu değil. Seni seviyorum. Sen bana değer vermeyi,güvenmeyi seçtin. Bende sana... Sana aşık olmayı seçtim.

Lee Eun Bi bu gerçeğin onda bıraktığı iz yüzünden gözünden düşen narin bir damlaya engel olamadı.

"Tae Kwang,ben kimsesiz bir eziğim. Daha kendimi koruyamıyorum bile. Şimdi bu bana bir umut mu olmalı yük mü?"

"Gerçekler o pembe dünyanın içinde değilerdir. Bu acı verici olabilir. Ama benim yaşadıklarımdan daha acı değildir ya?"

"Tae Kwang ben.. Ben..."

Leen Eun Bi ne yapacağına kararsız bir şekilde derince nefes aldı.

Tae Kwang'a bir adım daha yaklaştı.

Artık  camdan gelen ışık sayesinde gözlerini seçebiliyordu.

Bu söylenenler Lee Eun Bi'nun üzülmesine sebep olmuştu. Problemli ve sevgi görmemiş bir çocuğu seviyordu. Onu anlamıyordu belki ama en azından deniyordu.

Tae Kwang'ın kaybedecek bir şeyi kalmamıştı.

"Kaybedecek bir şeyim yok artık. Annemi ve ailemi kaybettim... Şimdi de sevdiğim kızı kaybedeceğim. Bana iksininde yokluğunu artmayan kişiyi.... Kaybedeceğim."

Sözleri fısıltı gibi çıkmıştı. Onunda gözünden bir damla yaş düşmüştü.
Ama kendini hızlıca toparladı ve devam etti.

"Bu olanları bile bile,göre göre,yinede sadece kendin için... gidecek misin?"

"eğer gitmezsen Han Yi An ile olabilirsin. İstediğin zaman istediğin şeyi yapabilirsin. Sen burada,güvende olduğun sürece... Benimle olmasan da olur."

Lee Eun Bi sadece kararsızdı. Kalbi kalmasını aklı gitmesini istiyordu. Uzun süredir kelimeleri ağzına tıkmış olan kız konuşucaktı ki Tae Kwang önce davrandı.

"Bak bu karanlığa. Sen gelmeden önce kalbim ve hayatım karanlıktı. Ama sen ışık oldun. Işığım oldun."

"Tae Kwang lüften, zorlanıyorum. Bunlar bana acı veriyor. Kalırsam sen mutlu olacaksın peki ya ben?,ben Kang Soo Young 'a ne kadar dayanabilirim?"

"Yanında olacağım. İstediğin sürece."

Lee Eun Bi güçsüzlükten yere çöktü. Dayanamıyordu.

"Yeni bir başlangıç,istediğim buydu. Peki ya kararım başkalarını üzerken iyiliğim için gitmeli miyim?,yoksa senin için güçlü olmaya karar mı vermeliyim?"

Tae Kwang Lee Eun Bi'nin yanına gitti onu kaldırdı. Ve ona sarıldı.

"Kalbin yol göstermiyor mu hala?"

"Göstericeği yol sevdiğim kişinin yanı başında,o ise buradaysa?,kendimi mi düşünmeliyim?,yoksa sevdiğim kişi yi mi dinlemeliyim?"

"Sen yanımda olunca karanlık ve ıssız bir yolda ışık bulmuş gibi oluyorum. Ama sen gerçekten benim yanımda mı kalmak istiyorsun yoksa sadece geçiyorken ışığını buralara gelecek kadar parlak mı yayıyorsun Lee Eun Bi?"

"Bilmiyorum. Önceden sadece buraya yanlışlıkla yanlış kişi olarak gelmiştim ama şimdi...şimdi bir aile edindim. Birçok arkadaş ve beni seven 2 kişi benim sevdiğim bir kişi oldu. Ama bir düşman ve yardımcısı korkum  bir kasırga gibi güvenimi ve yalanları yok etti."

"Sen Lee En Bi'sin. Güvenin ben olsam?"

"Tae Kwang..."

Karar artık kesindi kalıp yüzleşecek ve sonuçları görecekti...