မ်ဥ္းမဲ့ဒိုင္ယာရီ

အခန္း ( ၈ )

ခန္႔မင္းေျပာျပီ
--------------

      **သို႔……ဆိုျပီးေရးရတာ႐ိုးေနေပမယ့္ ေရးလိုက္ဦးမယ္…ေညးေလးေသာ္တာ…ေညးကပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္း
ဆီခိုင္ေလးပါေညးရာ……ေညးကိုဝန္းရံထားတဲ့ဆူးခက္ေတြ
ကိုေတာင္ကြီးခန္႔ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ေညးအနားကိုေရာက္ႏိုင္ဖို႔
ဇြတ္တိုးေနမိတာကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါကြာ……ညတိုင္းညတိုင္း
ေညးရဲ႕အိပ္မက္ထဲကို ကြီးခန္႔မ်က္စိလည္ လမ္းမွားမိေရာက္
လာခဲ့မိရင္ ကြီးကိုႏွင္မထုတ္လိုက္ပါနဲ႔……အျပံဳးေလးနဲ႔ႀကိဳဆိုေပးပါကြာ……ကြီးကေညးကို စပ်စ္သီးလိုအခ်စ္ႀကီးခဲ့တာ
ပါ…ေျခာက္သီးလိုေလ်ာက္ရြီးေနတာမဟုတ္ပါဘူး………
ဒညင္းသီးလို သတင္းႀကီးတဲ့ေညးရယ္…ငပိခ်က္လိုအသိမခက္ပါနဲ႔ေတာ့……မဟုတ္ရင္ကြီးဘက္က ဂ်ဴးျမစ္လိုအရူးျဖစ္
ရပါေတာ့မယ္ကြာ……ကြီးရဲ႕အခ်စ္ကိုေတာ့ ေျပာင္းဖူးလို…
မေကာင္းဘူးလို႔မျငင္းလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္……ကြီးရဲ႕ႏွလံုးသားက
အစိုးရခင္းထားတဲ့လမ္းလိုပဲ အၾကမ္းမခံလို႔ပါ……အခ်စ္က
လူကိုအကန္းျဖစ္ေစတယ္တဲ့…ဒါဆိုရင္ကြီးကတစ္ဖက္ပဲကန္း
တဲ့ တစ္ဖက္ကန္းတစ္ေယာက္ပါကြာ……ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ကြီးရဲ႕အခ်စ္က တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲေညးရာ…
                   
ေညးကိုအရမ္းခ်စ္ေပးမယ့္ ကြီးေခ်ာကိုခန္႔#**

            "ဟာ………မင္းစာကလည္း ငါေခါင္းေတာင္မူး
သြားတယ္……ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါတယ္…ဒါေပမယ့္"

"ဒါေပမယ့္ေတြဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔ေဟ်ာင့္…ငါဘယ္သူ႔ကိုမွ
ေတာင္ေရးေပးဖူးတာမဟုတ္ဘူး ေပးလိုက္မင္းကိုျပန္ေျကြ
သြားေစရမယ္"

"မင္းေျပာသလို ဟုတ္ရင္ဟုတ္ေပါ႔ကြာ…မဟုတ္လို႔ကေတာ့
ဟင္းဟင္း…"

"ေပးသာေပးလိုက္စမ္းပါ…"

"ေအးပါကြာ……"

        ထိုေန႔ညေနပိုင္းတြင္   ခန္႔မင္းတစ္ေယာက္    ဘုရားေပၚ၌ပန္းစည္းကိုင္ကာ ေသာ္တာေလးအား ေစာင့္ေနသည္။

        သူ႔အနားမွျဖတ္သြားသူတိုင္းက သူ႔အားဂရုတစိုက္
ၾကည့္သြားၾကသည္။ ထိုေန႔အဖို႔ ခန္႔မင္းမွာ  လည္ကတံုး
လက္ရွည္ အကၤ ်ီအျဖဴကေလးႏွင့္ ေယာပုဆိုးအျပာေလးကို
ဝတ္ဆင္ထားျပီး မ်က္မွန္အနက္ကေလးတပ္ထားသည္။