#เด็กบ้านคิม

ตอนที่ 1

01

#เด็กบ้านคิม

"ไปโรงเรียนแล้วนะครับแม่" เด็กหนุ่มตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ่ยๆ พลางเอ่ยลาผู้เป็นแม่
"ให้ตายสิ เจ้าเด็กคนนี้ไม่กินข้าวเช้าอีกแล้ว" ผู้เป็นแม่ทำเสียงดุ
"กินอยู่นะฮะ นี่ไง" ตักข้าวเข้าปากอีกคำ "ผมไปแล้วนะ เจอกันตอนเย็นครับ" เด็กหนุ่มกดจมูกลงบนแก้มอุ่นก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป ผู้เป็นแม่ก็ได้แต่ยิ้มบางส่ายหัวให้กับลูกชายคนเดียวของเธอ
เด็กหนุ่มเดินเรียบริมถนนจุดหมายของเขาคือโรงเรียนที่เขาเรียนอยู่ ร่างบางฮัมเพลงเบาๆ บรรยากาศตอนเช้าอากาศเย็นๆ ทำให้เด็กหนุ่มกระชับเสื้อโค้ดเข้มให้แนบเนื้อมากยิ่งขึ้น
กึก กึกๆ เสียงจังหวะเท้าย้ำที่สม่ำเสมอ โรงเรียนของเขาอยู่ในตัวเมืองค่อนข้างไกลจากที่ที่เขาพักอาศัยอยู่แทบอยู่ชานเมืองเขาต้องนั่งรถโดยสารประจำทางไป และเขาต้องเดินเกือบ1กิโลเมตรเพื่อมารอรถทุกเช้าที่ป้ายรถเมล์เป็นประจำ และเป็นประจำที่เขาแทบจะไม่ได้ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเลย
ปี๊ด! ปี๊ดดดด เสียงดังของแตรรถทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่รถหรูคันงามสีนิลจะชิดริมฟุตบาทข้างเขา กระจกที่ติดฟิล์มหนาสีทึบลดลงมาช้าๆจนสุด ร่างบางมองรถคุ้นตาทั้งที่เป็นรถคันใหม่ของคุณคนนั้น เด็กหนุ่มโค้งตัวมองลอดเข้าไปในรถ
"คุณคิม.." ร่างคนตัวหนาในรถหันมา
"......ทำไมออกมาก่อนไม่รอฉัน" สีหน้าไม่พอใจแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด จนร่างบางอดที่จะรู้สึกไม่ดีไม่ได้
"....."
"ขึ้นรถ" คำสั่งสั้นๆ ทำให้ร่างบางเดินขึ้นมาบนรถอย่างหาอะไรมาเป็นข้ออ้างไม่ได้
"ทำไมไม่รอฉัน" ทันทีที่ประตูปิดลงร่างหนาที่นั่งด้านคนขับก็ยิงคำถามขึ้นมาทันที ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วคำตอบคงไม่ต่างไปจากทุกครั้ง
"มัน..มันไม่เหมาะหรอกนะครับ ถ้าใครเห็..."
"เห็นก็ช่างสิ จะเป็นอะไรก็แค่ขึ้นรถไปโรงเรียนมันไม่เหมาะตรงไหน" คุณคิมที่ร่างบางเรียกพูดอย่างฉุนเฉียว
"แต่มันไม่สมควร" ร่างบางก้มหน้างุดพูดเสียงเบา
"แล้วอะไรที่ไม่สมควรห๊ะ?'นัมอูฮยอน'.."
"ผมเป็นอะไรคุณก็รู้คุณ'คิมซองกยู'คุณก็รู้คุณเป็นใคร" อูฮยอนมองตาเรียวอย่างสั่นไหว
"ฉันหิวข้าว" อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเรื่องซะงัน อูฮยอนรู้สึกชินเสียแล้วล่ะ
"คุณซองกยู.."
"ไปกินข้าวกันเถอะ" กับความเอาแต่ใจของคุณคิมคนนี้