Red diamond

Iileyna

Met mijn hoofd tegen het raam geleund van het vliegtuig denk ik aan gisteren, wat zou mijn moeder bedoelt hebben met, pas goed op jezelf en raak de anderen niet uit het oog. Ik hoorde haar gister met mijn vader praten 'over iets als, wat nou als er iets gebeurd en ze er op een of ander manier achter komt. Ik wou er niet op in gaan, ik was zo verheugt op vandaag dat ik het niet wou verpesten. Als ik onderbreekt wordt door de stewardess uit mijn gedachten ''zeg ik ja graag op haar vraag, of ik iets te drinken wil. Koffie mag het zijn zeg ik, mijn vriendin Lisbeth geeft de koffie door aan mij. Zij zelf heeft gekozen voor thee, met een diepe zucht neem ik een slok van mijn koffie. Lisbeth zit in haar boek te lezen ''die gaat  over Egypte, Een echte nurd is ze, maar dat maakt ons zo verbonden aan elkaar. We kennen elkaar al vanaf de basisschool en ze woont ook nog eens achter mijn straat. Ze was altijd het meisje die iedereen als vriendin wou. Het lijkt wel alsof ze met haar grote blauwe ogen iedereen kan hypnotiseren, bij het lezen heeft ze haar blauwe bril altijd op. Haar gemengde blonde krullen maken haar nog mooier ''soms denk ik had ik dat maar. Ze krult mijn haren wel is en dan lopen we er als krullebollies bij ''hihi''. Ik begin mij te vervelen 'de dagen die op me te staan wachten gaat mij heel erg druk maken ''ik wordt wel is de drukte maker genoemd. Om de kleinste dingen maak ik mij zelfs druk, van de twintig uur is er nog maar een halfuur te gaan ''poeh poeh' bijna denk ik in mezelf.

Ik adem de frisse ochtend lucht in ''we laten de vliegveld achter ons. Er komt een grote zwarte bus ''waar we met een groepje van zo een 10 mensen in gaan. De helft meiden de helft jongens. We passen er net in, iedereen is in een diepe gesprek. Ik heb geen zin in praten ''en kijk uit het raam, met zicht op het droge landschap. over een paar minuten komen we aan bij Het hotel ''Giza Mena house hotel''.

Ik kan mijn ogen niet geloven, dit wat ik zie is alsof ik droom over een groot paleis. Dit is meer dan zo maar een hotel. Het is nog mooier als de foto die we gezien hebben op school. Als we bij de balie zijn krijgt ieder twee paar een sleutel ''we moesten zelf betalen voor het hotel ''tuurlijk doet school dat niet. Dat komt te duur uit ' de helft van de klas is daarom niet gekomen. Is wel begrijpelijk aan de ene kant, maarja gelukkig zijn mijn ouders rijk en hoef ik er niet aan te denken. Ik voel me net een prinses die door haar eigen paleis loopt, we worden begeleidt door een werker van het hotel. Ze is netjes gekleed in het zwart, deze kant op dames zegt ze in het engels op een betoverende manier. We nemen de lift, en we stappen dan uit bij verdieping 4. Zo dames aan het einde van de gang we bedanken haar en lopen naar ons kamer. Lisbeth doet de deur open van ons hotel kamer als ik tegen over me ramen zie is het eerste wat in me op komt kijken naar het uitzicht. Ik ren bijna struikelend naar het raam het zijn best krappe ramen dat soort van verborgen zit in torens. Wauw schreeuw ik het uit ''we hebben zicht op de piramides als Lisbeth me omhelst en me tegen over haar laat staan zegt ze we hebben de beste kamer geloof ik 'yayhhhh joelen we giechelend.