Sexlessons ft. Jamie Campbell Bower [ON HOLD]

7

~"Je slaapt op Jana's kamer. Voorlopig."~

Aubrey pov
Zondag, de dag van ons vertrek. Jamie gaat weer naar London en ik heb geen idee waar ik terecht kan. Nuja, Jana heeft me gebeld. Ze weet dat ik op straat ben gezet maar weet niet waarom. Dus ik denk dat ik maar bij haar ga wonen voor een tijdje. Haar vader heeft daar volgens mij geen problemen mee. Ik kijk zuchtend naar mijn gsm en leg hem dan weer weg.
Half elf. Ik sta op uit de zetel en ga wat drinken halen in de keuken. Ik wou niet meer naast Jamie slapen door wat hij zei. We hebben er een discussie over gehad maar ik ben nu eenmaal koppig. Mijn hart doet echt pijn. Gebruikt hij me gewoon?

"Goedemorgen Brey." Ik kijk op en knik kort.
"Goedemorgen Jamie." Hij fronst maar haalt dan nonchalant zijn schouders op.
Ugh. Hij doet net alsof hij Jace is. Ik begrijp waarom Clary hem soms wel kon slaan, man dit is irritant.
Weet hij nu echt niet waarom ik afstandelijk doe? Wauw.
"Ik moet om twaalf uur uit de kamer, weet je al waar je heen kan?" Ik knik en zet mijn glas weg.
"Ja, ik ga een tijdje bij Jana wonen totdat ik mijn eigen appartementje kan betalen." Hij kijkt me met grote ogen aan.
"Aubrey dat meen je toch niet?" Ik haal mijn schouders op. Hij rolt met zijn ogen en schud zijn hoofd.
"Haar vader zal vast niets doen als Jana erbij is. Ik heb alles al ingepakt dus ik kan gaan." Hij zucht zacht.
"Brey waarom doe je nu zo? Ik weet echt niet wat er fout is gegaan gisteren." Ik schud sarcastisch lachend mijn hoofd.
"Jamie, je kust me, het wordt een hele make-out sessie en dan plots zeg je dat je geen gevoelens hebt voor mij. Anders moet je mijn hart eens subtiel breken." Hij kijkt me verbaasd aan.
"Sorry? Jij zei donderdag dat je 'vriendschappelijk van me houd'. Je hebt geen gevoelens voor mij dus waarom maak je hier een drama van?" Ik zucht.
"Je bent zo blind Jamie. Zo fucking blind." Ik schud mijn hoofd en ga mijn gsm uit de lader halen.

"Wat bedoel je daar nu weer mee? Je zei het me verdomme zelf! Ik geloof je ookal doet het zeer." Ik sta even stil.
"Waarom zou het zeer doen als je toch niets voor me voelt?" Hij lacht zacht. Een kwade lach.
"Je zegt wel dat ik blind ben maar misschien moet je eerst eens naar jezelf kijken hè." Ik zucht.
"Je zei -." Hij knikt.
"Vertel maar verder." spoort hij aan, wetende dat ik net hetzelfde zal zeggen als wat hij zei. Ik schud mijn hoofd, hij zei dat hij geen gevoelens voor me heeft en ik geloofde hem. Ik zei dat ik geen gevoelens heb voor hem en hij geloofde mij.
"Dit meen je niet." Ik ga zuchtend in de zetel zitten.
"Wat?" Ik rol mijn ogen.
"Rol niet zo met je ogen Aubrey, verdomme." Ik kijk hem verbaasd aan. Damn anders moet je eens kwaad worden voor niets?
"Blijf nu eens kalm zeg." Mompel ik.
"Wat?" "Niks." Hij kijkt me kwaad aan.
"Wat zei je Aubrey ?" "Ik zei dat je kalm moet blijven." Hij lacht sarcastisch.
"Onze goede vriendschap was blijkbaar van korte duur." Ik snuif kwaad.
"Blijkbaar." Ik veeg een traan weg van mijn wang en sta op.
"Waarom huil je?" Hij klinkt bezorgd maar doet zijn best om dat niet te laten horen.
"Omdat ik verdomme gevoelens voor je heb! Ik zie je dood graag en ik ben zo fucking dom! Ik geloof je niet, je kan niets voor me voelen en je zegt het me zelf ook niet! Je bent mijn fucking wereld al zo verdomd lang en nu gebeurd dit en het is fucking surreëel! Verdomme ik haat dit!" Hij kijkt me verbijsterd aan. Hij komt in snelle, grote passen naar me toe gestapt en kust me ruw. Fuck daar gaat mijn kwaadheid. Hallo vlinders, dag woede.

"Sorry." Ik zucht met een klein lachje.
"Stop met die stomme sorry's." Hij grinnikt en streelt over mijn wang.
"Kom alsjeblieft met mij mee naar huis." Ik schud zwak mijn hoofd.
"Dat is geen goed idee en dat weet je Jamie. Kijk wat voor rot ruzie we net hadden." Hij glimlacht zwak.
"Die was redelijk snel opgelost met een kus, of niet?" Ik grinnik en duw hem speels tegen zijn schouder. De paarse vlek is nog steeds goed zichtbaar. Ik streel er zachtjes over met mijn vinger en haal dan mijn hand weg. Zelf. Controle. Michaels. Zelfcontrole.
Hij kijkt me glimlachend aan.
"Ja maar, als ik nu voor een lange tijd bij jou ga wonen, worden we elkaar beu en dat zie ik liever niet gebeuren." Hij knikt zwak.
"Ik hou van je Aubrey. Zo veel, toen ik dat lokaal binnen liep maandag. Je weet niet hoe ik me voelde. Ik had enkel oog voor jou. Ik koos niet voor niets die scène." Ik lach zacht.
"Idioot." Hij glimlacht en streelt mijn haar uit mijn gezicht.

"Stuur me alsjeblieft direct vanaf dat er iets gebeurd is." Ik knik en knuffel hem nog een laatste keer. Hij heeft me afgezet bij Jana thuis. Hij wou weten waar hij me moest komen ophalen als het nodig was.
"Doe ik zeker, beloofd." Hij glimlacht klein en knuffelt me weer. Ik lach zacht.
"Ik ga je zo hard missen Brey." "Ik jou ook Jay." Hij kijkt me lief aan en plaatst zijn hand op mijn wang. Zijn lippen drukken zachtjes tegen de mijne en ze bewegen synchroon.
"Wij zijn gemaakt voor elkaar of ben ik de enige met dat gekke gevoel?" Ik kijk hem lachend aan.
"Ik heb ook dat gekke gevoel. Black-out."
"Enkel het gevoel en jou."
"De dierentuin die ontploft in mijn lichaam."
"En al het vuurwerk om ons heen" Maakt hij onze opsomming af. Ik glimlach.
"Ik ga je zo verdomd hard missen." Ik knik.
"Ik jou ook." "Ik heb een van mijn t-shirts in je doos gestopt." Ik glimlach dankbaar.
"Je bent een schat." Ik doe mijn armbandje uit en klik het vast om zijn pols bij zijn andere bandje.
"Geef me die maar terug als ik je weer zie." zeg ik met een knipoog.
Hij kijkt me vol adoratie aan en plant zijn lippen voor de laatste keer, in onbepaalde tijd, op de mijne.
Ik neem mijn dozen en zet ze voor de deur van Jana haar huis. Ik zwaai naar Jamie en druk op de deurbel. David, Jana's vader, doet open. Super.

"Hmh, dag Aubrey, lang geleden meisje. Kom binnen, kom binnen." Ik volg hem naar binnen en kijk naar beneden als hij op mijn kont slaat.

"Je slaapt op Jana's kamer. Voorlopig."