Sexlessons ft. Jamie Campbell Bower [ON HOLD]

8

~"Nog wakker zie ik."~
• WARNING : RAPE / ABUSE •
We zijn nu bijna twee maanden verder, Jamie en ik bellen elke dag in de ochtend en in de avond. Jana's vader heeft me nog niet echt enorm lastig gevallen. Hij knijpt zo nu en dan in mijn kont maar verder gaat hij, gelukkig, niet. Ik zit op mijn bed, starend naar mijn gsm. Ik slaap sinds vandaag op de zolder, Jana's ouders hebben die helemaal voor me opgeruimd. Echt lief.
"Hey Babe, ik ga even met mijn moeder naar de nachtwinkel. Ze wil een cadeautje kopen voor papa, hij is jarig binnen een halfuurtje." Ik knik met een glimlach waarna ze met haar moeder het huis verlaat. Haar vader zat nog ergens op zijn werk zeiden ze. Gelukkig maar. Ik hoor na een kwartiertje de deur opengaan en zucht opgelucht. Dat zullen Jana en haar moeder ,Charlotte, wel zijn. Ik leg Jamie's shirt onder mijn kussen en draai me vermoeid om op bed. Het is exact kwart voor twaalf. Normaal lag ik al een uur te slapen maar ik mag nog niet slapen. Jamie ging me nog bellen.
Mijn deur gaat met een klopje open en ik hoor voetstappen naar boven komen. Ik draai me om, verwachtend dat Jana er zou staan maar helaas staat David er. Fuck. Alsjeblieft god zorg dat hij niets bij me doet.

"Nog wakker zie ik." zegt hij zwoel. Ik houd een kotsneiging in en knik zwak. Ik weet wat er gebeurd als ik niet naar hem luister of hem negeer, en dat wil ik graag voorkomen. Hij komt naast me op bed zitten en wrijft rustig over mijn benen.
"Je weet dat ik binnen een kwartiertje jarig ben Hmh?" Ik knik rustig.
"Wel, als je jezelf nu eens zou willen verwennen en exact om twaalf uur zou kunnen klaarkomen, terwijl je mijn naam schreeuwt, zou ik je enorm dankbaar zijn. Graag volledig naakt, dan kan ik je lekkere borsten nog eens bekijken. Welke maat heb je weer c?" Ik schud traag mijn hoofd.
"D." Mompel ik. Hij kijkt me grijnzend aan.
"Zo'n bang van mij Aubrey? Dat hoeft toch niet lieverd, ik geef je enkel plezier en dat weet je." Ik knik en kijk naar de grond.
"Nu, ga je nog beginnen of hoe zit het?" Ik schud heel zwak mijn hoofd, in de hoop dat hij het niet ziet, maar helaas.
"Begin." Ik schud weer langzaam mijn hoofd. Verdomme wanneer komen Jana en haar moeder thuis?
"Goed." Ik kijk langzaam op. Hij vindt het oke dat ik niet luister? Dus hij gaat toch niets doen? Oh dankje god!
"Dan doe ik het wel." Hij trekt mijn slaapshirt en onderbroek uit en slaat me tien keer op mijn borsten.
"Ahw!" "Wat was dat? Nog eens tien." Ik jammer zacht en bijt op mijn lip om niet te schreeuwen. Dit doet zo veel zeer. Alsjeblieft laat het stoppen.
"Tellen." Sist hij kwaad.

"A - acht. Negen, ti- en." Hij knikt goedkeurend.
"Nu maak ik het mezelf even leuk." Hij trekt zijn broek naar beneden en zijn boxer volgt snel. Hij spreidt mijn benen waardoor ik hem geschrokken aankijk.
"Alsjeblieft niet zonder voorbereiding." Smeek ik haast. Als hij me niet voorbereid door voorspel dan doet het verdomd veel pijn. Het valt niet te omschrijven maar lopen gaat zeer moeilijk de dag erna.
"Dat heb je aan jezelf te danken popje." Hij duwt zichzelf zonder pardon bij me binnen waardoor een schreeuw mijn lippen verlaat. Tranen rollen over mijn wangen. Een branderig gevoel neemt mijn onderlichaam over en ik kan enkel nog denken aan de pijn die ik voel. Hij gaat ook niet bepaald rustig. Denk aan Jamie. Het is Jamie. Het is Jamie.
"A- alsjeblieft ga wat rustiger." Hij grijnst enkel.
"Sneller zei je?" Hij verhoogt zijn tempo en een tweede schreeuw verlaat mijn lippen. Hij slaat nog enkele keren op mijn borsten en gaat dan even weg. Ik neem Jamie's T-shirt vast, onder het kussen, en snik. Ik mis hem. Was ik maar met hem meegegaan. De deur gaat open en David staat met tandpasta en een ijzeren lat voor me. Neen.
"David a- alsjeblieft doe dit niet." Hij grijnst enkel. Zijn stomme, vieze grijns.
"Het is daddy, babygirl." Ik slik hoorbaar. Dit wordt nog pijnlijk.
Hij smeert de tandpasta op mijn tepels waardoor er een pijnlijk gevoel ontstaat door de koude.
"Het is munt." zegt hij trots. Dat had ik wel gedacht, ja. Als de tandpasta droog is slaat hij tien keer op mijn tepels. Ik schreeuw het uit. Ik weet dat het enkel erger wordt als ik roep maar deze pijn, heb ik nog nooit gehad. Mijn stiefvader dreigde wel dit te doen maar hij deed het nooit. Gelukkig. Fuck dit doet zeer! Mijn gsm trilt. Jamie.

"Nemen we op of gaan we door?" vraagt David zichzelf af.
"We gaan door." Knikt hij dan. Ik houd een zucht van opluchting binnen en bijt hard op mijn lip om niet te schreeuwen.
De deur gaat na tien minuutjes open beneden en hij stopt meteen.
"Wel, dit is zoals je weet, nooit gebeurd." Ik knik en houd mijn tranen in. Hij verlaat mijn kamer en dan houd ik het niet meer. De tranen stromen over mijn wangen en heel mijn lichaam doet pijn.
Ik neem mijn gsm op die al voor de vierde keer over gaat en Jamie zucht opgelucht.
"Als je nu niet had opgepakt had ik het opgegeven en ging ik slapen." Lacht hij. Een snik verlaat mijn mond en meteen is het stil aan de overkant.
"Brey, wat is er? Waarom huil je? Is die pedofiel aan je geweest? Verdomme zeg alsjeblieft van niet!" Ik barst in tranen uit en knuffel Jamie's T-shirt, dat sterk naar hem ruikt, tegen me aan. Het geeft een ietwat veilig gevoel. Al zou ik me, letterlijk, pas veilig voelen als hij me effectief vast had.
"K - kan je me komen h- halen a- alsjeblieft?" Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen maar het lukt niet bepaald goed.
"Hey, Brey kalmeer alsjeblieft. Ik ben onderweg. Doe alsof je slaapt en maak zo weinig mogelijk geluid, kom binnen vier uur naar beneden en zeg dat je moet plassen als er iemand iets vraagt. Ik kom je halen." "Leg a-alsjeblieft niet af." Snik ik hopeloos.
"Nooit Brey, nooit." "Wil je voor me zingen of iets vertellen?" "Tuurlijk." Hij begint 'waiting' te zingen waardoor ik langzaam maar zeker kalmeer. Als hij daarmee klaar is verteld hij over wat hij allemaal al gedaan heeft de voorbije maanden, ookal heb ik alles al gehoord. Zijn stem kalmeert me. Hij praat rustig en niet te luid zodat hij op speaker kan zonder dat iemand het hoort.
"Brey?" "Ik ben er nog." Fluister ik zacht. Hij verteld verder en zo gaan er enkele uren voorbij.
"Ik ben er Brey." "Ik kom." Ik neem zo veel ik kan mee naar beneden en doe stil de voordeur open. Ik sluit ze achter me weer en zet alles in de auto, waarna ik instap. Hier zit ik dan. In onderbroek en zijn shirt, naast hem.
"Kom hier." Hij trekt me op zijn schoot en streelt rustgevend door mijn haar terwijl hij in mijn oor neuriet.

"Het deed zo veel pijn." zeg ik zacht.
"Je bent getraumatiseerd Brey, dit is echt niet oke. We moeten hem aangeven." Ik schud meteen mijn hoofd en begin weer te huilen.

"Wat heeft hij gedaan?" vraagt hij aarzelend.
"Hij. Hij." Ik barst weer in tranen uit en schud huilend mijn hoofd. Ik leg hem uit wat er gebeurd is en ook zijn wangen staan vol tranen.
"Sorry, Neen Jamie alsjeblieft niet huilen door mij." Ik veeg hopeloos zijn wangen, die nat blijven worden, droog en kijk hem gebroken aan.
"Hoe kan iemand jou, of gewoon maar een levend ding, zo behandelen?" Hij trekt me dicht tegen zijn bovenlichaam aan en kust me op mijn hoofd.
"Ahw." Mompel ik zacht.
"Sorry! Sorry, sorry sorry!" Hij laat me meteen los. Ik kruip weer dichter tegen hem aan en schud mijn hoofd.
"Waarom heb je enkel een boxer aan?" "Ik wou geen tijd verliezen." Ik glimlach zwak.
"Je bent lief." mompel ik moe.
"Ga maar slapen Brey, binnen enkele uurtjes zijn we thuis." Ik knik en sluit mijn ogen. Bang dat alles van daarnet terug komt maar dat gebeurd niet want ik ben bij Jamie en ik voel me veilig bij hem.