BÖLÜM 1:ÇARESİZ

210 7 0
                                    

Merhaba

Ben Rosa,19 yıldır ailesiz büyüyen ailesini hiç tanımamış bir kız çocuğuyum.Hayatımın tamamını yurtta geçirdim ve geçen sene o hapisten kurtuldum.Üniversiteye gidiyorum ve haftasonlarını da küçük bir kafede çalışarak geçiriyorum.Paraya ihtiyacım var devlet para veriyor fakat ek işe ihtiyacım var.O hapisten kurtulduğuma göre artık ailemi aramaya başlayabilirim.Bana ölmüş olabileceklerini söylüyorlar hatta öldüklerini ama hiç bir parçam buna inanmıyor.Bu işin altında bir şey olmalı.Çok önemli bir sebep ve beni oraya bırakacak kadar çaresiz kalmaları...

Hayatımdaki tek güvendiğim kişi 8 yaşından beri aynı sınıfta aynı sırayı paylaştığım arkadaşım Deniz.Masmavi gözleri ve o fiziğiyle okuldaki tüm kızlar peşinde gerçekten çok yakışıklı.

-------------------------

Alarmın çalmasıyla yatağımdan fırladım ve okul için hazırlanmaya başladım.Mimarlık okuyordum.İleride ailemi bulduğumda onlara bir ev yapacağım evet hayalim bu.Büyük bir özlem içerisindeyim.Hayatım boyunca çaresiz hissettim.Deniz olmasa kimsem yoktu.Her zaman yanımda oldu.

Üzerime pantolon ve bir gömlek geçirdim ve saçımı çabukça bir topuz yaptım.Çok güzel olduğum söylenemezdi kahverengi gözlerim açık kumral saçlarım vardı.Boyum uzun sayılırdı.Normal bir kızdım işte.Acaba kime benziyordum.Anneme?ya da babama?Bu düşüncelerden kendimi uzaklaştırdım ve kapıdan çıktım.Denizaşağıda beni bekliyordu yanağına bir öpücük kondurduktan sonra yürümeye başladık.Aynı sokakta oturuyorduk.O da mimarlığı seçmişti.Böylece hala ikiz gibi ayrılmıyorduk.Bu beni mutlu ediyordu çünkü başka arkadaşım yoktu.Ece dışında..Çok yakın olmasak da kendisi komşum olurdu bu yıl tanıştık.Ara sıra birlikte vakit geçirdiğimiz oldu.Kız bir dahi ve casus havası var.Ailemi bulmama yardım edebileceğini  söyledi belki de bu yüzden arkadaşım olarak kabullenmiştim Çıkarcı değildim belki biraz öyleydim ama ben de ona arada yemek pişiriyordum.

Deniz le okula girdikten sonra sınıfa çıktık.Rastgele bir yere oturduk.

''Rosa.''

''Ne?.''

''Bu aralar çok dalıyorsun.''

''Evet.''

''Bak aileni bulmanı çok istiyorum ama derslere de odaklanmalısın geçim sıkıntısı çekiyoruz tek kurtuluş bir mesleğimizin olması.''

Deniz'in babası ölmüştü annesi de terk etmişti.Yurta gelip ona veda ettiği günü hatırlıyorum.Gerçekten çok üzücüydü.Deniz de kuzeniyle kalıyordu.Onun en azından güvence parası vardı ve onla geçiniyordu.Benim ailem öyle bir şey düşünmemişti.

Ders arası verildiğinde yemek yemeye gittik.Kuru fasulye ve pilav vardı.Klasik menü.Cidden hayal güçleri ne kadar sınırlıydı.

''Rosa,ne zaman kabulleneceksin?''

''Neyi?''

''Kuru fasulyenin ne kadar çekici olduğunu.''

''Ha.''

''Ya cidden uçmuşsun kızım.Ailenden bahsediyorum.''

''Neyi kabulleneceğim Deniz.Bu işin altında bir şey var.Ölmüş olamazlar.Kimlik yok.Yurt kapısına atılmışım.Bu utanç verici ve onlardan nefret edıyorum ama bir yanım yapmak zorunda kaldıklarına inanıyor.''

''Bak bunca zamandır ortaya çıkmadılar.Artık unutmaya çalış.''

''Bunca zamandır aramadım onları hapishanedeydik unuttun mu?Artık onların peşine düşeceğim ve sen de o çeneni kapayacaksın.''

''İstediğini yap Rosa ama bu işte yanında değilim.Allah aşkına nasıl bulacaksın?Elinde hiçbir şey yok bulman imkansız.''

''Bak Deniz benim ailem yaşıyor ve ben onları bulacağım senin yardımına ihtiyacım yok.Beynini o sikik derslere yormaya bak sen görüşürüz.''

Masadan kalktım ve koşmaya başladım.Artık yalnızdım 10 yıllık arkadaşım beni yolda bıraktı o koca karanlık yolda yanlızdım ve bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyordum.

----------------

''Ecee!!!''

Kapıyı çalmaya devam ettim.

''Ne var Rosa nee gecenin bir saati ne oldu?''

''Özür dilerim sadece ben çok çaresizim Ece''

''Şhh Rosa!?''

Ağlamaya başladım.Ece bana sarıldı.

''Artık tamamen yalnızım.Kimse kalmadı.Ailem zaten yoktu şimdi de Deniz beni karanlık yolda yalnız bıraktı.Ailem onlara ihtiyacım var en azından olanları öğrenmem gerek.''

''Yalnız değilsin Rosa.Sana yardım edeceğim.Ve söz onlara ne olduğunu öğreneceğiz.Şimdi biraz dinlen burada uyuyabilirsin.''

''Teşekkür ederim Ece çok teşekkür ederim.''

UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR BU BÖLÜM HİKAYEYE ISINMANIZ İÇİNDİ DAHA OLAYLARA GİRİŞ YAPMADIM.LÜTFEN OY VERİN VE YORUM YAZIN.

KARANLIĞIN PEŞİNDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin