Ten Blondynek /Solangelo

1. Will

Tak na wstępie nazywam się Will Solance,
mam 17 lat, moim ojcem jest Apollo ,a matki nie pamiętam.. nieważne. Mój wygląd ehh.. co by tu opisywać jasne blond włosy, niebieskie oczy no to tyle. ;)

Wszedłem do nowego mieszkania.. masakra pomieszczenie bez życia stara tapeta na ścianach, łóżko z zeszłego stulecia, jakaś rozpadająca się szafa..o toalecie nawet nie mówię. Rozpakowałem swoje graty, przebrałem się w szarą koszulkę i czarne spodnie. Otworzyłem drzwi żeby wyjść.. i TRZASK ktoś uderzył głową o moje drzwi..
był to czarnowłosy chłopak o jasnej karnacji skóry, oczy miał zamknięte bo zemdlał, był ubrany w czarną koszulkę z czaszką i czarne podziurawione dżinsy. Wziąłem go na ręce i wniosłem do mojego mieszkania i położyłem na łóżku. Cóż znam się trochę na medycynie przecież jestem synem Apollina. Coś tam go pobadałem i czułem w nim coś nadzwyczajnego co „herosowatego" było go czuć podziemiem..
                                    ***
Po jakiś 2 godzinach obudził się, podniósł głowę po czym gwałtownie ją opuścił miał brązowe oczy niemal że czarne.
-Yyy... co ja tu robię?- wymamrotał
-Oh.. wderzyłeś w moje drzwi i zemdlałeś-odpowiedziałem
Nie odpowiedział czułem teraz jeszcze bardziej że jest półbogiem tak jak ja czułem ,że zbyt często przemieszcza się cieniem pewnie jest synem Hadesa..
-Wogule jak się nazywasz i kim jesteś?- zapytałem
-Jestem Nico di Angelo jak już musisz wiedzieć- wymamrotał
I wtedy mnie olśniło. Ja go przecież znam z obozu herosów ale tylko z widzenia..
-Ten Nico di Angelo!? Ja cię przecież znam syn Hadesa prawda?- powiedziałem ciut zagłośno
-Ta.. to ja i skąd to wiesz?- odpowiedział
-Niepamiętasz? Ten syn Apollina Will Solance ten lekarz w obozie drużynowy domku Apollina. -oznajmiłem
Nie odpowiedział jakby sobie o czymś przypomniał o czym nie mam zielonego pojęcia..
                                  ***
-Chcesz się czegoś napić?- zapytałem
-Nie.
Coś zjeść?
-Nie
I to była nasza typowa rozmowa ja pytanie on „Nie" był jakby skrępowany.. cóż kiedyś się w nim durzyłem już mi trochę przeszło ale cóż to nie jest takie proste się odkochać.