Παγιδευμένη Μελωδία

Αυτό Που Μας Γνώρισε

Ασλάν

Δεν είπα τίποτα στην Περσεφόνη γιατί δεν ήθελα να την μπλέξω σε όλο αυτό, η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν αυτή ο λόγος για τον οποίο γύρισα.

Το γράμμα έγραφε κάποιες σημαντικές πληροφορίες.

Άρχοντα μου πολύ φοβάμαι πως οι φόβοι σας ήταν αληθινοί. Οι γενίτσαροι θέλουν να σας εκθρονίσουν και μέρα με την μέρα αποκτούν περισσότερους υποστηριχτές. Τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα έχουν γίνει αφορμή για προπαγάνδα και πως η γυναίκα που έχετε πλάι σας είναι κακή επιρροή.
Άρχοντα μου τα πράγμα δυσκολεύουν.
Ο πιστός σας υπηρέτης.

Πολύ άρχισαν να πιστεύουν πως η Περσεφόνη είναι κακή επιρροή και με βάζουν με αυτό τον τρόπο να διαλέξω ανάμεσα σε αυτούς και εκείνη.

Να πάρει!

(κάπου αλλού)

- τι ωραία που ακούγετε το κάθε χτύπημα, το κάθε σημάδι μοιάζει με έργο τέχνης πάνω στο σώμα του ηττημένου.

- Άρχοντα μου ο Σουλτάνος ακόμα δεν έφυγε από την Κωνσταντινούπολη.

- Ο αλήθεια, δεν με παραξενεύει, απλός περιμένω πότε θα κάνει την επόμενη λάθος κίνηση του... Πάρτε τον αυτόν από εδώ. Ελπίζω να μην υπάρχει δεύτερη φορά ... γιατί πολύ απλά θα σταματήσει να υπάρχει και ο ίδιος.

(σκέψεις αγνώστου)

Είναι κρίμα να βλέπεις ένα δημιούργημα σου να καταστρέφεται με τόσο άδοξο τρόπο.. Ασλάν, Ασλάν ήλπιζα να μην φτάναμε τόσο νωρίς σε αυτό το σημείο.

- πέστε σε αυτόν τον ανόητο να ξεκινήσει το σχέδιο.

Ίσως αυτή την ευκαιρία να έψαχνα τόσο καιρό. Αυτή θα είναι το κλειδί που θα φέρει την καταστροφή του.
Οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες, που πηγάζουν από τα την καρδιά τους.
Κρίμα για σένα Ασλάν ήσουν καλό πιόνι αλλά ήρθε η ώρα για ρουα ματ αφού πρώτα φάω την βασίλισσα σου.

(πίσω στο παλάτι)

Εδώ και 2 εβδομάδες η Περσεφόνη δεν είναι καλά, το δέρμα της είναι χλομό και η υγεία της εξαιρετικά εύθραυστη, με το παραμικρό αεράκι αρρωσταίνει. Από την μέρα που έφυγα ως την μέρα που γύρισα προς αναζήτηση του προδότη επιβεβαιωθηκαν τα λόγια των ανθρώπων μου. Μέρα με την μέρα μαραζώνει όλο ένα και ποιο πολύ, ακόμα και όταν είμαστε μαζί βάζει τα δυνατά της να δείξει ότι είναι καλά αλλά δεν το καταφέρνει.. Την βλέπω μέρα με την μέρα να σβήνει, αυτή η λάμψη των ματιών της χάνετε, το ανυπόφορο πείσμα της δεν υπάρχει πλέον, είναι ήσυχη ενώ τις περισσότερες ώρες της μέρας κοιμάται.
Οι γιατροί λένε ότι δεν έχει τίποτα το ανησυχητικό, όμως και πάλι τον να την βλέπω έτσι σπαράζει η καρδιά μου. Για αυτό δεν έπρεπε ποτέ να έχω καρδιά, γιατί όση εξουσία και αν έχω δεν μπορώ να έχω εξουσία πάνω στα ποιο σημαντικά, όπως η υγεία.

Σήμερα είναι πολύ ποιο καλύτερα οπότε μπορώ να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία και να της κάνω την έκπληξη.

Μπαίνω στο δωμάτιο της και την βλέπω να κάθετε στον καναπέ του παράθυρου, δεν με έχει καταλάβει ακόμα, κοιτάζει έξω με τόση νοσταλγία που με κάνει να νιώθω ένοχο, που την κρατάω τόσο καιρό εδώ, μακριά από ότι αγαπάει. Αξίζει άραγε ο κόπος?

- Ασλάν ποτέ μπήκες δεν σε άκουσα. Μου λέει με ήρεμη φωνή καθώς σηκώνεται. Δεν αντέχω να την βλέπω τόσο αδύναμη, τόσο υποταγμένη!

- Έλα μαζί μου έχω να σου δείξω κάτι.

Της λέω και την περνώ από το χέρι, τόσο απαλό και μικρό που είναι, μοιάζει με λουλούδι μεστό δικόμου χέρι .

Περσεφόνη.

Τον ακολουθώ τύφλα, δεν έχω πολύ κουράγιο πλέον για τίποτα, μέρα με την μέρα νιώθω τόσο αδύναμη, ούτε να τσακωθώ μαζί του πλέον δεν μπορώ, ούτε καν να τραγουδήσω..
Και μου λείπει αυτό.

Με οδηγεί μέχρι ένα σημείο και μετά μου κλείνει τα μάτια. Τίποτα ως τώρα που είδα δεν μου έμοιαζε γνωστό. Προχωράμε λίγο ακόμα και μετά παίρνει το χέρι μου και το τοποθετεί πάνω σε κάτι που μοιάζει να αναπνέει.. Μα τι στο καλό.

Ασλάν

Περνώ το χέρι μου από τα μάτια της και βλέπει την έκπληξη της.

- Αυτό το άλογο είναι.. Τζιριζει από χαρά, και το κοιτάει καλύτερα.

- Είναι το άλογο που μας γνώρισε.
Της απαντάω.

Το βλέμμα της είναι και πάλι γεμάτο ζωή, ζωντάνια. Ενώ δεν σταματάει να το χαϊδεύει. Ειλικρινά κάνει σαν παιδί που βλέπει για πρώτη φορά άλογο.

- Αλλά γιατί αυτό? Με ρωτάει κοιτώντας με κατάματα.

- Γιατί για να κάνεις ιππασία πρέπει να έχεις το δικό σου άλογο.

Περσεφόνη 

Μου απάντησε φιλώντας με στο μάγουλο η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από την χαρά της, από όλα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα αυτό ήταν το καλύτερο. Δεν το είχε σκοτώσει, ούτε το είχε χτυπήσει! Και το έδινε σε μένα που η αξία του στην αγορά είναι μεγάλη ακόμα και από την δική μου..

- Ασλάν δεν ξέρω τι να πω...

- Μην πεις τίποτα σέλωσε το και πάμε μια βόλτα.

- Πλάκα κάνεις! Φώναξα από την χαρά μου και τον ενθουσιασμό που με κυρίευσε.

- Σου έχω κάνει ποτέ πλάκα? Με ρώτησε σηκώνοντας το αριστερό του φρύδι μια συνήθεια που είχα αρχίσει να έχω και εγώ πλέον... 

- όχι σίγουρα όχι... μονολογώ

Πάει να φύγει για να πάρει και το δικό του άλογο όταν τον τραβάει από το ύφασμα της πλάτης.

- Ασλάν... ε.. ευχαριστώ πολύ.. 

Δεν τον κοιτάει,  έχει χαμηλωμένα τα μάτια της ενώ τα μάγουλα της είναι κατακόκκινα.

Εκείνος της χαμογελά γλυκά .

- Παρακαλώ.