DOTYK

Spojrzenie

Czwartkowe lipcowe południe, trzeba podkreślić że było również upalne. Środek lata. Wracając od przyjaciółki stanęła na przystanku autobusowym, jednak w tym słońcu nie dało się bezczynnie stać, do przyjazdu autobusu pozostało kilka dobrych minut, rozejrzała się dookoła i dostrzegła kiosk. TAK - pomyślała i szybkim krokiem podeszła do niewielkiego okienka, w którym dostrzegła starszą panią oraz jej pomoc w męczarni, mianowicie... wiatrak, nieduży, ale zawsze coś.
- Dzień dobry, poprosiłabym LM cienkie klikane oraz wodę, małą, gazowaną. - Uśmiechnęła się do starszej pani, która spojrzała na nią spod byka.
- A dowodzik zobaczę? - Myślała pewnie, że złapała nieletnią na gorącym uczynku, ale musiała przeboleć jej dziecięcą twarz, gdy zobaczyła dowód.
- Ja tam się cieszę, na starość będę młodziej wyglądać. - Wyraz twarzy starszej pani nieco złagodniał i z uśmiechem na twarzy wypłaciła resztę.
Dziewczyna odeszła od okienka kilka kroków, otwierając zimną butelkę wody, wzięła tak duże łyki, że po chwili połowa butelki była pusta.
Rozglądając się zauważyła wysokiego, ciemnowłosego chłopaka, był szczupły, a na jego twarzy było można zauważyć bezczelnie wielki uśmiech, a na oczach miał ciemne okulary.
Znowu jakiś wariat.

Zaspał, często mu się to zdarzało, ale dzięki temu, że był najlepszym w swoim rodzaju, pracodawca nie mógł go z tego powodu zwolnić. Szybkim krokiem kierował się w stronę przystanka autobusowego. W pewnej chwili jego serce zamarło, dostrzegł przed sobą długie, sięgające do pasa rude włosy, które z każdym jej krokiem odbijały się od pleców tworząc fale. Przez chwile rozmarzył się, jednak spoglądając na zegarek przypomniał sobie o przyziemnych sprawach. Szedł za nią, aż dotarł na przystanek, stanął niedaleko i obserwował dziewczynę. Jej rude włosy odbijały promienie słoneczne tak jakby miały zaraz zapłonąć.
Uśmiechnął się. Gdy w końcu go spostrzegła i spojrzała zdezorientowanym wzrokiem, mimowolnie robił kroki w jej stronę.

Krótko, ale niedługo będzie więcej.