The badboy with the guitar

01

01

East High leek in niks op High School Musical aangezien ik niet werd verwelkomt met een flashmob om zo het begin van het nieuwe schooljaar in te luiden. Maar dat was helaas wat te veel gevraagd want East High was een groot wit gebouw en zag er allesbehalve sfeervol uit. De gekleurde, en veel te korte, zomerjurkjes van de meiden fleurden het wel wat op maar het gebouw bleef lijken op een gevangenis en het zorgde ervoor dat ik de foto's die ik online had gezien begon te betwijfelen.

Daar stond ik dan, Olivia de Wolf, de nuchtere Hollander tussen de Amerikanen. Na mijn havo diploma had ik besloten om weg te gaan uit Nederland, het was toch niet alsof ik iets achterliet. Ik was altijd het buitenbeentje geweest en mijn vrienden waren op één hand te tellen, nou ja, op één vinger eerder. Mijn ouders hadden me tweetalig opgevoed en dus kwam ik terecht in het grote Amerika waar alles gebeurde. East High in New York was een van de opties waar ik heen kon en met mijn prima cijfers was ik al snel toegelaten om daar in het laatste jaar terecht te komen bij mijn leeftijdsgenootjes. Alleen de foto's die ik online had gezien toonde een heel ander beeld van East High dan het kille gebouw waar ik nu voor stond.

Om me heen dwarrelden mensen het gebouw binnen. Ze waren allemaal hetzelfde, de jongens met de licht gekleurde polo's en de meisjes met hun jurkjes en korte broekjes. Ik had gehoopt op wat meer diversiteit, maar ik werd al gelijk begroet op een manier die ik liever anders had gezien. Een groepje meiden draaiden zich allemaal naar me om en namen me in zich op om vervolgens te lachen en met elkaar te gaan lopen fluisteren. Ik rolde met mijn ogen. Ik had al verwacht dat ik aangekeken zou worden op hoe ik eruit zag maar al gelijk toen ik er net een paar minuten was? Een nieuw begin was wat ik had gehoopt maar ik wilde nu niet hetzelfde eindigen als hoe mijn laatste jaar was geëindigd op de middelbare school.

Misschien was het wel mijn outfit dat deze reactie uitlokte. Voor mijn eerste dag had ik uren voor de spiegel gestaan om de juiste outfit uit te kiezen maar na mezelf ongemakkelijk in allemaal korte broekjes geperst te hebben en dan weer in de spiegel te kijken of mijn billen er nog in zaten had ik het maar opgegeven. Dus stond ik voor de school in mijn lievelingsjurk, een lichtroze jurk die boven strak zat en wijder uit liep om vervolgens tot over mijn knieën te vallen. De hals was off-the-shoulder en had een ruffle die net over mijn borsten kwam waardoor ik, thank god, geen bh aan hoefde. Een voordeel van het hebben van kleine borsten, bh's waren overbodig en dus hoefde ik niet te worstelen met afzakkende bandjes en beugels die in je ribben porde. Ik had roze open hakken aan in dezelfde tint van mijn jurk zodat ik de school als een koningin binnen kon paraderen. Deze outfit gaf me normaal altijd het gevoel alsof ik een topmodel was maar na de blikken die ik geworpen had gekregen van een aantal meiden kreeg mijn zelfvertrouwen toch een klein deukje. Klein want ik schudde het nare gevoel al snel weer van me af en stapte op mijn hakken richting de ingang van de school.

Het interieur van de school was net zo kil en koud als de buitenkant. Op de foto's had de school als een paradijs geleken met allemaal gelukkig en nette leerlingen met jurken die tot over de billen vielen. Maar nu ik hier echt was, was alles compleet anders en ik wist niet wat ik ervan moest vinden. Mijn schoudertas hees ik wat hoger op mijn schouder en ik ging opzoek naar de receptie. Maar terwijl ik bezig was met mijn tas zag ik niet wat ervoor me was want ik botste op tegen een massief lichaam.

'Kan je niet uitkijken?' begon ik boos en probeerde mezelf te stabiliseren op de hakken. Toen ik met een boze blik opkeek zag ik twee blauwe ogen die me even van mijn stuk brachten.

'Pardon?' zei de jongen met de blauwe ogen. Zijn donkerbruine haar zat warrig en rond zijn lippen hing een schuin lachje en, thank god, hij droeg geen pastelkleurige polo maar een wijde witte blouse met korte mouwen die nonchalant in zijn zwarte jeans zat gepropt.

'Kan je niet uitkijken? Je ziet toch dat ik hier loop,' zei ik nadat ik mezelf al snel weer had herpakt. Mooie mannen werden altijd wel gewaardeerd maar toch knalde ik liever niet tegen iemand op en hij had me moeten zien aankomen. Plus, het had niet veel gescheeld of ik was mijn balans verloren en had lang uit op mijn gezicht gelegen. Dat was pas een goed begin geweest op mijn nieuwe school.

'En wie ben jij?' vroeg de jongen met nog steeds dezelfde scheve lach. Hij had geen stap achteruit gedaan nadat we tegen elkaar op waren gelopen. We waren maar enkele centimeters van elkaar verwijderd maar ik liet me niet intimideren. Ondanks mijn hakken was hij nog steeds een kop groter.

'Doet dat er wat toe? Je zag me toch duidelijk niet,' zei ik en sloeg mijn armen over elkaar heen. Mijn ogen lieten de zijne niet los, niet dat het een straf was want ik had zelden zulke mooie blauwe ogen gezien, vooral het gouden kringetje rond zijn iris fascineerde me. Zijn ogen waren indrukwekkend maar het complete plaatje was nog beter. Een god zou je wel kunnen zeggen want na tegen zijn borst aangelopen te zijn was er een ding een feit, hij ging zeker meerdere keren per week naar de sportschool of hij had gewoon geweldige genen. Waarschijnlijk was het, het eerste want die borstkas ging ook nog gepaard met een goed stel armen.

'Sorry,' zei hij sarcastisch en boog zich voorover zodat onze gezichten maar een aantal centimeter van elkaar verwijderd waren. 'Maar ik weet niet of je wel weet tegen wie je het hebt?'

'Weer een fuckboy maar dan niet verwikkeld in een pastel kleurige polo?' zei ik sarcastisch. Hij verwijderde zijn gezicht enkele centimeters van de mijne en lachte. Het klonk alsof hij echt geamuseerd was in plaats van de lach die hij probeerde te vervalsen.

'Ik denk dat je een hele grote fout bent begaan door zo'n houding tegen mij aan te nemen, baby.'

'Het is niet nodig om me liefkozende naampjes te geven, ik ben niet zo'n meisje die valt voor een stel blauwe kijkers en een van jongen boven de 1 meter 90.'

Ik zou wensen dat dat echt zo was maar dat was een dikke leugen want ik viel zeker wel voor die prachtige blauwe ogen en een hemelse 1 meter 90. Maar dat zou ik hem niet laten merken en gelijk een crush hebben in het eerste half uur op je nieuwe school was misschien ook niet het allerbeste idee.

De onbekende jongen boog zich voorover en zijn lippen streken zachtjes lang mijn oor wat ervoor zorgde dat er een rilling door mijn lichaam ging.

'Dat weet ik zo zeker nog niet. Baby.'

Had ik niet gewoon aseksueel kunnen zijn zodat ik dit soort mensen zou kunnen weerstaan? Ik had namelijk het gevoel alsof mijn benen het elk moment konden begeven. Maar ik stond nog, voorlopig. Hij lachte naar me en liep toen langs me. Ik draaide me om en probeerde nog iets te bedenken wat ik tegen hem kon zeggen maar niks kwam in me op.

'Zie je later, baby,' zei de vreemdeling en hij gaf me een knipoog. Ik slikte en draaide me om. De toon was wel gezet, dacht ik terwijl ik me richting de receptie begon te bewegen om ervoor te zorgen dat er steeds meer afstand tussen mij een deze heerlijke maar foute jongen kwam te zitten.

Lieve lezer,

Dit was het eerste hoofdstuk van mijn allernieuwste boek: the badboy with the guitar. Ik hoop dat het een beetje beviel en ik ben super excited om hier verder mee te gaan. Mocht je het leuk hebben gevonden vergeet dan vooral niet om te stemmen of een reactie achter te laten.

Het nieuwste hoofdstuk komt zo snel mogelijk online.<3

X

E