[END] พี่พัคครับผมขออยู่ด้วย JIKOOK BTS

ตอนที่ 1

คำพูดที่ว่า 'ถ้าเราดูแลเขาดี ในวันที่เขาจากไป เราจะไม่เสียใจ' พัคจีมินว่ามันถูกต้องหลังจากที่เขาสูญเสียพ่อผู้เป็นที่รักไป

กว่าครึ่งปีที่พัคยงชอลต่อสู้กับโรคร้าย แม้จะได้รับกำลังใจดีจากลูกชาย แต่เขาก็ไม่อาจฝืนธรรมชาติได้ เขาจากไปอย่างสงบ ยังความเสียใจมาแก่ลูกชายและบริวารที่ภักดี แต่ถึงกระนั้นกลับไม่มีใครได้เห็นน้ำตาของพัคจีมิน

พัคจีมินเป็นคนเก่ง แต่หากไม่มีพ่ออย่างพัคยงชอลคอยชี้แนะแนวทางแล้ว เขาคงไม่ได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้บริหารเบอร์หนึ่ง ที่ร่ำรวยและมีอำนาจขนาดนี้ ทั้งความฉลาดและความเฉลียว ทำให้บริษัทของเขาขึ้นมาเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศภายในเวลาไม่กี่ปีหลังจากที่จีมินได้เข้ามาดูแล

"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ คุณพัคจีมิน ..ใจหายจริงๆ ที่วันนี้ไม่มีท่านแล้ว ถ้าไม่มีท่านในวันนั้น ก็ไม่รู้ว่าครอบครัวผมจะอยู่มาถึงวันนี้มั้ย.."

คำพูดคล้ายๆ นี้ จีมินฟังมันจนแทบนับไม่ถ้วน อย่างนี้สินะที่เขาบอกว่า ตายแล้วความดียังคงอยู่

"เดินทางกลับดีๆ นะครับ" พัคจีมินโค้งให้อย่างสุภาพ แต่น่าเกรงขาม

"เชิญครับคุณพัคจีมิน รถมารอด้านนอกแล้ว" จองโฮซอกกล่าวกับเจ้านายตน หลังจากแขกคนสุดท้ายกลับไปแล้ว

ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากห้องเคารพศพ กลับมีผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่งเดินสวนเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นดูไม่แก่พอที่จะเป็นแม่ของเด็กคนนั้น ส่วนเด็กคนนั้นหรอ ดูสูงดี แต่อายุไม่น่าจะเกินสิบห้า

"มีอะไรหรือเปล่าครับ" โฮซอกถามเมื่อเห็นเจ้านายหยุดเดินเพื่อหันไปมองคนที่เพิ่งสวนไป

จีมินตัดสินใจเดินตามสองคนนั้นไป ทำให้ลูกน้องที่มีอยู่ประมาณสิบคน ณ ตรงนั้นต้องเดินตามไปด้วย เซ้นท์ของจีมินไม่เคยผิดหรอก