ΣΕΒΑΣΤΗ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ

Η καρδιά είναι το πιο σημαντικό μουσικό όργανο του ανθρώπινου σώματος. Σε κάθε στιγμή της ζωής μας χτυπάει με τους αντίστοιχους ρυθμούς για να ταιριάζει είτε με τις φουρτούνες που πασχίζουμε να ξεπεράσουμε, είτε με τις χαρωπές στιγμές που αγαλλιάζουν τις ψυχές μας. Οι νότες επηρεάζονται επίσης από τα πρόσωπα που μπαίνουν στην ζωή μας ή επιλέγουν να μας εγκαταλείψουν. Και δεν θα έπρεπε να έχει καμία σημασία ποιοι είναι αυτοί, εφόσον μας χαρίζουν όμορφες μελωδίες που αναστατώνουν κάθε πτυχή της ύπαρξης μας.

Την δική μου ορχήστρα συναισθημάτων πολλοί δοκίμασαν να παίξουν, κυρίως προς όφελος τους. Αμέτρητοι άντρες πέρασαν από το κρεβάτι της αυτοκράτειρας Ζωής αγνοώντας τα χρόνια που είχα ζήσει πριν βγουν από τα σπλάχνα των μανάδων τους. Όταν σε ερωτευόταν η απόγονος των Μακεδόνων, δεν μπορούσες παρά να ενδώσεις για να απολαύσεις τις χαρές των πλούτων της. Κάθε εραστής, κάθε σύζυγος, κάθε ευνούχος, κάθε άντρας που βρισκόταν στο πλευρό μου έπαιρνε και έκλεβε σαν αχόρταγο κτήνος κι εγώ δεν μπορούσα παρά να εκμεταλλευτώ την δίψα τους για υπεροχή.

Κατά βάθος όλοι με μισούσαν γι' αυτό. Είναι δυνατόν μια γυναίκα να έχει πλαγιάσει με τόσους άντρες; Μερικοί με αποκαλούσαν και πόρνη πίσω από την πλάτη μου, άλλοι με παρομοίαζαν με την Ιεζεβήλ κι άλλοι ήταν αρκετά ευγενικοί ώστε να προσεύχονται για την σωτηρία της ψυχής μου.

Η απογοήτευση ήταν αμοιβαία. Οι αμέτρητες προδοσίες και μηχανορραφίες από τον αντρικό μου περίγυρο με είχαν κάνει να χάσω την πίστη μου στον έρωτα και να απαγορεύσω στην καρδιά μου να τραγουδήσει για τον οποιονδήποτε. Γι' αυτό τον λόγο ο τρίτος μου γάμος έγινε με έναν άντρα που κάποτε είχα γευτεί με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε να μην μπω στον πειρασμό. Μα η μουσική του έρωτα δεν σώπαζε ανεξαρτήτως κάθε υπόδειξης.

Ο Κωνσταντίνος δέχτηκε να παντρευτεί την γερασμένη, πρώην ερωμένη του με την προϋπόθεση να έχει την παλλακίδα του μέσα στο παλάτι. Η αδερφή μου, Θεοδώρα που έμενε χρόνια σε μοναστήρι, αρνήθηκε κατηγορηματικά μιλώντας για ηθική κι ένα σωρό άλλες έννοιες που είχε μάθει στον εγκλεισμό.

«Εγώ είμαι η γυναίκα του», της υπενθύμισα αγανακτισμένη με την αντιδραστικότητα της. «Και δεν με πειράζει».

«Για όνομα του Πανάγαθου Ζωή! Λογικέψου! Δέχεσαι έναν γάμο ανάμεσα σε τρεις; Αυτό είναι βλάσφημο στα μάτια του Κυρίου».

«Σάμπως και στον θρόνο τρεις νοματαίοι δεν θα είμαστε; Άλλωστε ο Κύριος σου με έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια. Δεν περιμένω να μου δώσει τώρα σημασία».