Undeniable Love (on-hold)

Prologue

Shaharra's POV

It's been a year since he left me. Pero ito parin ako ngayun hindi nawawalan ng pag-asa na bumalik siya.

Its my birthday and not just a simple birthday. But its my 18th birthday debut ko kasi ih.

"Tapos kana bang mag-ayos Shaharra?" sabi ni Isabelle pagkapasok niya sa kwarto ko.

"Ahh oo I'm done with my make up, hair and also magsusuot nalang ako ng gown ko" sabi ko at ngumiti sakanya.

"I see" sabi niya at lumabas muli.

Tiningnan ko ang reflection ko sa salamin. Ngayon ko lang nakita ang sarili ko na may make up. Ahm nag me-make up naman ako pero hindi ganito.

Lumabas na ako sa kwarto ko nung napanatag ko na ang sarili ko. So yun nakita ko si Kuya at Dad na naka suot ng tuxedo at tsaka si Mom din na nag dress.

"Tara na sa venue?" tanong ni Dad.

"Yeah lets go" sabi ko naman.

On the way na kami sa venue kung san gagawin ang party. At tsaka sabi nila Mom na ready na raw ang lahat at kami nalang ang kulang.

Pagka-abot namin sa venue pumunta na sila sa exact venue. Sabi kasi ng organizer ih na mamaya pa raw ako lalabas pagka tawag na sakin.

Nakaupo lang ako ngayun sa may upoan dito. At tsaka naghihintay lang kong tatawagin na ako.

Inopen ko nalang muna ang cellphone ko. At tumambad ang napakaraming message at chat galing sa mga friend ko sa fb.

"Let us all welcome the debutant Ms. Shaharra Gem Ramos" pagkatawag ng emcee sa pangalan ko kaagad naman akong lumabas sa may door.

At yun all of eyes are on me. At tsaka parang cinderella lang ang peg may hagdanan.

Habang pababa ako ng hagdanan nakangiti lang ako palagi. Di ko alam kong gaano ako kasaya na makita ang mga kaibigan ko na andito ngayun. But I'm not satisfy with it kasi wala ang isang bestfriend ko.

"Simula muna natin sa 18 roses" sabi ng emcee at nagsimula na ang music na 'Beautiful Girl'.

Unang sumayaw sakin ay ang pinsan ko na si Ronnie. Talagang umuwi pa talaga sila dito sa pinas para lang sa birthday ko.

At last. Last roses na at ang huling isasayaw ako ay syempre si Dad bigla namang umiba ang music ng 'Dance With My Father'.

Di ko naman tuloyan mapigilang tumolo ang mga luha ko. Nakangiti parin si Dad habang isinayaw ako.

"Salamat Dad" bulong ko sakanya.

"You're welcome baby" sabi naman ni Dad. Well hindi yung real ko na Dad.

"Thank you talaga sa lahat lahat dad" sabi ko.

Pagkatapus maman ang 18 roses 18 candles nanaman.

So yun I spent the night with a big smile in my face.

Pagkauwi namin nagtipon pa muna kami dito sa may sala. Nag picture taking kami whole family.

Pagkatapus naman nun ay bumalik na ako sa kwarto ko. Bigla namang tumulo ulit ang mga luhang kanina ko lang pinipigilan. Dream ko kasi ih na si Zeck ang last dance ko sa 18 roses but hindi pala.

Nag open naulit ako ng mga social medias ko. At hindi padin nag-oonline si Zeck.

Its been a year at tsaka ang last online niya ay yung graduation. Buti nakaya niyang hindi pansinin ako. Nakalimutan ko pala bestfriend niya lang pala ako.

Natulog nalang ako.

Zeck's POV

Kagigising ko lang galing sa nap. At tsaka nag open na ako ng social media ko.

Ngayun lang ulit ako makapag online kasi iniiwasan ko si Shaharra and now ngayun pala ang birthday niya 18th birthday.

Nakita kong offline siya kaya mabuti nalang.

Nag stalk ako sa timeline niya at nakita ko ang mga photos na pinost niya. Sobrang saya niya pala sa 18th birthday niya ih.

Napangiti nalang ako habang nakatingin sa mga picture. I miss you so bad my bestfriend.

Nag offline nalang ako pagkatapus kong tiningnan ang mga picture. Sana kung andon lang ako sigurado kabilang ako sa 18 roses niya.

For the first time ngayon lang ako hindi nakacelebrate ng birthday niya. 1 year na ang nakalipas at gustong gusto ko pading umuwi dun. Hindi pa ako nasanay dito ih.

Tiningnan ko ang picture namin ni Shaharra. Ito ang picture nung moving up namin at sobrang saya pa namin dito.

Natulog nalang ako ulit.

I think hindi talaga kami itinadhana.

3rd Person's POV

Isang taon ang nakalipas simula nung iniwan ni Zeck si Shaharra.

Pero hanggang ngayun na stock parin silang dalawa sa isang pag-ibig. Or kung tatawaging In Denial Love.

Pero alam nating lahat na may tamang panahon talaga para sa kana. Siguro after 5 years HAHAHAHA.

Natulog si Shaharra na may lungkot. Si Zeck naman natulog din na malungkot. Pero balang araw matutulog din sila na masaya.

-Erlats💙

A/N:

wala pa akong sure kung kelan pa ako mag uupdate ng maayos sa story na to HAHAHA.