Παγιδευμένη Μελωδία

Οι μέρες κυλούσαν μέσα στην σιωπή που έκαναν την καρδιά μου να σφίγγετε δεν ήξερα τίποτα, δεν έμαθα τίποτα από εκείνη την νύχτα είναι σαν να είχε σβήσει η ύπαρξη του από όλων τον κόσμο όμως όχι και για μένα.

- Ασλάν που είσαι ? 

Μια θλιμμένη μελωδία βγαίνει από τα χείλι της και πλημμύριζε το δωμάτιο σαν ο ήχος να έψαχνε να βρει την ψυχή που κρατούσε και την δίκη του ψυχή. Ναι δεν είναι εύκολο να ζεις με ένα  ερώτημα, έπρεπε κάτι να άλλαζε, μα πάντα η αναμονή όσο σύντομη η μακρινή και αν είναι, είναι  τόσο βασανιστική  περισσότερο και από το χειρότερο βασανιστήριο.

- Περ, ακούει μια φωνή να την καλεί και γυρνά το βλέμμα της από τον παράθυρο προς την Αννα.

- Είχαμε κανένα νέο ? ρώτησε με αγονία στα μάτια της,

- τίποτα ακόμα...

Η κοπέλα σκοτείνιασε πάλι και έσκυψε το κεφάλι της, έλεγε στον εαυτό της να ξανά βρει την ζωντάνια της όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι όσο κάτι μέσα της έλειπε, αυτό το γρανάζι που έδινε την δύναμη σε όλα τα άλλα να πάρουν μπρος. 

- γιατί τον νοιάζεσαι τόσο πολύ ? 

Εκείνη την κοίταξε με μάτια γουρλωμένα από την απορία και την έκπληξη, ούτε η ίδια το είχε πολύ σκεφτεί αυτό.

- Δεν  ξέρω, έγιναν όλα τόσο γρήγορα τόσο απότομα που δεν κατάλαβα πως ξύπνησαν όλα αυτά τα συναισθήματα μέσα μου.

- θες να μου πεις δηλαδή πως απλός έγινε ? με την πρώτη μάτια  ? με την πρώτη φορά που εν έδωσες στο κάλεσμα του ?

Τα μάγουλα της βάφτηκαν κόκκινα δεν ήταν και ότι ποιο ευχάριστο να μιλάει με κάποιον για αυτά τα  θέματα άλλα τελικά της απάντησε.

- Όχι, όχι καμιά σχέση με όλα αυτά, αν στην αρχή της γνωριμίας μας μου έλεγες πως εγώ θα ήμουν κάποτε έτσι για αυτόν θα σε έβγαζα τρελό ...

- γιατί ? θέλησε να μάθει.

-τον πρώτο καιρό απλός ήθελα να του σπάσω το κεφάλι και θα το έκανα με μεγάλη μου ευχαρίστηση, μια φορά μου δόθηκε και η ευκαιρία άλλα δεν έκατσε ακούνητος, ίσως τώρα αν τον είχα πετύχει να μην γίνονταν όλα αυτά είπε μελαγχολικά σε αυτή την αναμάσηση.

- Χα έχει πλάκα να το ακούω αυτό από εσένα της είπε η φίλη της καθώς δυσκολευόταν κάπως να την πιστέψει. Και πως άλλαξες τόσο πολύ στάση απέναντι του ?