°The Beginning Of The End°

Πρόλογος

*αρκετούς μήνες νωρίτερα*

Ανοίγει το κεντρικό ρολό με βαρυθυμία, αλλά δεν τον ανάγκασε και κάνεις. Ήθελε να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα. Ο κ. Διονύσης, αν και είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο και εκτός ωραρίου παραξενεύεται λίγο τώρα.

- Κυριακή απόγευμα και εγώ πάλι εδώ. Κάποτε θα τελειώσει. Όλα κάποτε τελειώνουν. Ωραία ή άσχημα τελειώνουν. Τόσα χρόνια μοχθούσα και η στιχμη πλησιάζει. Λίγη υπομονή ακόμα.

Μάζεψε βιαστικά όσα μπορούσαν να κινήσουν υποψίες, τακτοποίησε το δέμα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο και περίμενε. Η Έρι θα εμφανιζόταν από λεπτό σε λεπτό. Ήταν πάντα τυπική και λογικά δεν θα αργούσε ούτε σήμερα εκτός κι αν... Μπααα, δεν πρόκειται να τα αφήσει να τα αφήσει όλα να πάνε στράφι...

Φτάνει. Το πάρκινγκ είναι εύκολο. Όλοι έχουν κλειστεί και απολαμβάνουν την Κυριακάτικη κακοκαιριά με ζεστή σοκολάτα και καλή παρέα. Για την Έρι αυτό δεν αποτελεί αναγκη. Έχει απωλέσει αυτή την επιθυμία από καιρό. Μπαίνει στο μαγαζί από την μοναδική ανοιχτή είσοδο, βλέπει το κ. Διονύση στον πάγκο του να τυλίγει με προσοχή το δέμα ενώ το άγρυπνο μάτι των 'μεγάλων' τον καρφώνει αδιάκριτα και αδιάλειπτα. Η Έρι παραξενεύτηκε από την σχετική ακαταστασία αλλα δεν παρέλειψε τον διαχυτικό της χαιρετισμό προς τον κ. Διονύση.

- Όλα έτοιμα όπως πάντα;

- Αλίμονο. Δεν θα μπορούσε σήμερα να γίνει διαφορετικά.

- Μη το λέτε. Οι πιο απροσδόκητες ανορθογραφίες προκύπτουν απο την ακατάσχετη έπαρση που πηγάζει από τις προηγούμενες επιτυχίες.

- Η έπαρση είναι κάτι που συμπεραίνουν οι άλλοι παρατηρώντας τη συμπεριφορά μας. Εμείς απλά συνεχίζουμε με λιγότερη ή περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτό που ξέρουμε να κάνουμε.

Η έκφραση του κ. Διονύση δεν απέπνεε άγχος αλλά μία απόκοσμη πραότητα, ένα συναίσθημα απροσδιόριστο αλλά συγκεκριμένο.

- Όπως νομίζετε. Αρκεί όλα να γίνουν όπως πρέπει κι ας επιβεβαιωθεί η περίεργη θεωρία σας περί έπαρσης. Το ίδιο μου κάνει. Θα σας πάρω τηλέγωνο όταν τελειώσω. Μέχρι τότε μείνετε ήσυχος ότι θα είμαι ασφαλής. 

- Δεν ανησύχησα για το αντίθετο. Θα βράσω λίγο τσάι και θα βρώ κάποιον εδώ μέσα να μου κάνει παρέα. Ποιός ξέρει; Μπορεί να υπάρχει ακόμα κάτι που μπορεί να διδαχθώ και να μου ξέφυγε. Να προσέχεις!

Η Έρι ανοίγει το πορτ παγκάζ και τακτοποιεί το δέμα δίπλα στις αλυσίδες με προσοχή για να μείνει ακινητοποιημένο κατα τη διαδρομή. Δεν θέλει καμία δυσάρεστη εξέλιξη. Βεβαιώνεται για την ασφάλειά του και ξεκινάει. Το ρεζερβουάρ γέματο για κάθε ενδεχόμενο. Αν και το σκοτάδι έχει αρχίσει να καλύπτει όλο και πιο ανησυχητικά την διαδρόμη νιώθει μια φυσική οικειότητα με το περιβάλλον και χαλαρώνει από την πλεονεκτική της θέση. 

Ο Απόλλωνας έχει ήδη φτάσει και τα αποτσίγαρα αφήνουν το στίγμα της ανήσυχης περιδιάβασης γλυρω από το αμάξι. Ένα ζευγάρι θαμπά φώτα πλησιάζει και προσπαθεί να διακρίνει τον οδηγό αλλά μάταια. Το αμάξι σταματά και ο οδηγός τον ρώτα αν γνωρίζει  που είναι το κοντινότερο βενζινάδικο. Ο Απόλλωνας πολύ θα ήθελε να τον βοηθήσει αλλά η περιοχή του ήταν εντελώς άγνωστη, μία απομακρυσμένη κουκίδα στον ορεινό χάρτη. Με μία καχύποπτη ματία ο οδηγός απομακρύνεται και του εύχεται καλό ξημέρωμα.

Πέντε λεπτά αργότερα και μισή ώρα μετά την προγραμματισμένη συνάντηση η Έρι καταφθάνει φανερά κουρασμένη αλλά και αποφασισμένη να τελειώσει τη δουλειά.

- Πόσο χαίρομαι που επιτέλους σε βλέπω από κοντά. Σε φανταζόμουν λίγο πιο απόμακρο και σκλήρο αλλά τελικά φαίνεσαι αρκετά ευγενική φυσιογνωμία. Κρίμα που έχουν έτσι τα πράγματα. Ξέρω ότι άργησα και πίστεψέ με δεν το συνηθίζω. Νόμιζα ότι κάποιος με παρακολουθεί και έκανα αρκετή ώρα γύρους να δώ αν θα φύγει. Τελικά σε κάποιο σημείο πριν 3 χιλιόμετρα με προσπέρασε και εξαφανίστηκε Το μυαλό φτιάχνει ωραίες αλλά και αλλόκοτες πολλές φορές ιστορίες, όταν βρίσκεται υπό πίεση. Καταλαβαίνω ότι φλυαρώ όμως δεν ήθελα να με παρεξηγήσεις πρώτη φορά που με βλέπεις. Έλα να σου δώσω το δέμα!

- Σε άλλη περίπτωση ίσως να σου έλεγα ότι φλυαρειςαλπα τώρα δεν με νοιάζει καθόλου. Το κρύο βέβαια δεν δημιουργεί και τις πιο ευχάριστες συνθήκες, ειδικά όταν είσαι τόσο εκτεθειμένος.

Οι δύο τους κατευθύνθηκαν προς το μικρό αμάξι της Ερι. Χωρίς καμία χρονοτριβή, ο Απόλλωνας σήκωσε το δέμα, άνοιξε το πορτ παγκάζ του δικού του αμαξιού και το τοποθέτησε μαζί με τα άλλα δύο που ήδη είχε παραλάβει. Η συνάντηση τους μόλις είχε τελειώσει.

°°°°°
Γειά!

Αυτος ηταν ο "πρόλογος" λοιπόν. Ξέρω ξερω γεννάει ερώτηματα αντί να εξηγήσει την πλοκή αλλά ετσι κι αλλιως μυστηρίου είναι το βιβλίο.

Το επόμενο κεφάλαιο θα ανέβει κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη εβδομάδα (μάλλον το σαββατοκύριακο). Υπομονή μέχρι τότε.

Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε και να σχολιάσετε αν σας άρεσε! :)

P. S:είναι το πρώτο μου βιβλιο/ ιστορία στα ελληνικά, δείξτε λίγο επιείκεια παρακαλώ...

P. S 2: δεν έχω προλάβει να φτιάξω εξώφυλλο ακομα. Θα μπορούσα να περιμένω μέχρι αύριο αλλά πραγματικά θέλω να ανεβάσω αυτή την ιστορία σήμερα. Συγνωμη:(