Niepożądani

Początek koszmaru

Wszystko zaczęło się niewinnie. Ludzie żyli w zgodzie z magicznymi stworzeniami, bawili się razem, handlowali, a nawet zakładali rodziny. Nikomu niczego nie brakowało. Król, który wtedy panował, radził się elfów, a pół ludzi zatrudniał na bardzo wysokie stanowiska. Dzieci bawiły się swobodnie w parkach, a nawet w ogrodach pałacowych. To było szczęśliwe życie.

W tych czasach urodziła się pewna pół wilczyca o imieniu Sheila. Jej matka była człowiekiem, a ojcem wilkołak. Była wyjątkowym dzieckiem. Wyglądem przypominała ludzi, jednak jedno ją zdradzało. Posiadała ona wilcze uszy i ogon. Jak dotąd nie spotkano się z takim przypadkiem, zazwyczaj pół-ludzie zachowywali więcej cech charakterystycznych od swojego nadludzkiego rodzica. Król, od razu po usłyszeniu informacji o niesamowitych narodzinach, postanowił odwiedzić dziewczynkę.

Urządzono wielkie przyjęcie na cześć władcy, podczas którego wszyscy postanowili uczcić jej narodziny. Za przyjazdem arystokraty krył się jednak jeden, ważny powód. Król miał zamiar wyszkolić pół-wilczycę na wojowniczkę oraz dyplomatkę.

Od wielu lat para królewska starała się o dziedzica. Niestety okazało się, że władczyni nie może zajść w ciąże. Królestwo popadło w żałobę, ale monarcha, wraz z małżonką, nie poddał się. Zaczęli szukać najbardziej pasujące dziecko do roli nowego króla lub królowej. Poszukiwania trwały bardzo długo. W tym czasie rodzice nowonarodzonych przybywali do zamku, by pokazać władcom swoje dzieci. Jednak żadnego nie byli w stanie wybrać.

Żona władcy miała dar jasnowidzenia. Przy każdym dziecku widziała jak ich królestwo upada, a magiczne stworzenia giną z rąk ludzi. Elfy, krasnoludy, wilkołaki, pół ludzie tracą domy, szacunek, dzieci oraz życie, by pracować w niewoli. Była przerażona tymi wizjami. Wiedziała, że nie da się tego uniknąć. Jednak w jednej z jej wizji ukazała się dziewczyna z wilczymi uszami, która podaje dłoń człowiekowi z uśmiechem. Postanowiła wraz z mężem, że ją znajdą. Niestety rok po rozpoczęciu poszukiwań, królowa zachorowała. Jej stan był ciężki, lekarze nie dawali nadziei na to, że wyzdrowieje. Podczas wysokiej gorączki mówiła straszne rzeczy, opowiadała o tym jak ludzie zaczynają się buntować, niszczyć wioski nadludzi. W najgorszych momentach płakała i prosiła męża, aby nie przestawał szukać dziewczynki, wyglądającej jak człowiek, ale z wilczymi uszami i ogonem. Kilka dni po najgorszych atakach kobieta zapadła w śpiączkę. W królestwie nastały ciężkie chwile.

Kiedy pojawiła się wieść o narodzinach wyjątkowej dziewczynki, król zamarł z niedowierzania. Królowa nie doczekała tego momentu, jednak władca wiedział, jak ważna była ta chwila dla jego żony. Następnego dnia wyruszył w podróż w poszukiwaniu dziedziczki. Znalazł ją dopiero po kilku tygodniach. Znajdowała się w miasteczku otoczonym lasami, o którym zupełnie zapomniał. Zdziwił się, że ludzie przyjęli go bardzo otwarcie, choć ich domy, w wielu przypadkach, nadawały się tylko do naprawy. Urządzili małą wiejską galę, wystawili wszystko co mogli, by pokazać się z jak najlepszej strony. Król poszedł do domu, jeżeli tak można nazwać zwykłą szopę z dziurą w dachu, w której było dziecko. Od razu przywitała go matka dziewczynki, upadając na kolana przed nim. Ten kazał jej powstać i pokazać maluszka. Kobieta wykonała jego polecenia. Władca wziął dziedziczkę na ręce, po czym spojrzał w jej błękitne oczy i od razu się w niej zakochał. Zapytał matkę gdzie jest jej ojciec, ale kobieta tylko spuściła głowę. Król zrozumiał, że mężczyzna musiał całkiem niedawno umrzeć. Zaproponował matce, iż weźmie dziewczynkę do siebie na naukę, aby mogła zostać jego dziedziczką, a ją zatrudni na zamku. Kobieta jednak odmówiła królowi. Chciała zostać w wiosce, by pomóc reszcie wiązać koniec z końcem. Mieszkali w niej głównie nadludzie. Ona zaliczała się do nielicznych, którzy postanowili związać się z tymi magicznymi stworzeniami. Władca rozumiał jej wybór i obiecał, że nie zapomni o niej oraz postanowił, iż co roku, w dzień urodzin dziewczynki, jej córka będzie wracała do tej wioski na miesiąc. Po tym obwieszczeniu wziął dziecko na ręce i ucałował w czoło.