Lost In Time

Uitgeest- Noord Holland - 2013

'Lieverd, ik ga even snel nog een rondje hardlopen. Ik, zie je zo'. Arjan strikt zijn veters van zijn blauwe puma schoenen en trekt zijn favoriete sport jack aan. Hij trekt de deur van hun nieuwe woning open en ademt de ochtend dauw in. Hij groet de buurvrouw, die zoals altijd nieuwsgierig door het gordijn naar buiten zit te staren. ' Oud wijf ' zegt hij als Arjan het huis voorbij rent.

Arjan, 30 jaar. Super, sportief. ICT manager en fotomodel in zijn vrije tijd. Heeft net een contract afgesloten, bij een grote surf sponsor .Hij wordt het vaste gezicht, van een bekend surf merk. In ruil voor sponsoring, als hij op windsurf wedstrijden gaat. Hij denkt, aan zijn knappe vriendin Famke. Die nog heerlijk, ligt te slapen. Als ik terug kom, maak ik een uitgebreid ontbijt voor haar. Het leven, lacht ons toe. Over drie maanden, gaan we trouwen. En ik weet zeker dat ik nog nooit gelukkiger in mijn leven ben geweest, Als nu. Arjan, rent de brug over. Hij besluit. Om een rondje te gaan joggen, in een prachtig natuurgebied.

Het is zondag, vroeg in de ochtend en er is helemaal niemand op de dijk dat achter hun huis ligt te bekennen. Hij propt zijn oordoppen, van zijn I Pod in zijn oren. En zingt al rennend mee, met het nieuwe nummer van U2. Hij rent langs de moestuintjes en langs de bijenimker. De man, hand steekt in de lucht als begroeting naar Arjan. Hij zwaait terug en rent verder over een paar houten bruggetjes heen. Hij kijkt uit, over het prachtige beschermde natuur gebied. Het beschermde gebied heet, het eendenkooi van Uitgeest. Hij ziet schapen, nog nat van de dauw. Grazen, in de weides.

' Shit ', hij struikelt over een gras pol en verliest zijn evenwicht. Hij valt, op de natte prutgrond. Arjan, krabbelt op en veegt de prut van zich af. Als hij omhoog kijkt, ziet hij een persoon op blote voor hem staan. Hij schrikt zich rot en verliest nogmaals zijn evenwicht. Hij valt achterover, in de prut.' Godsamme ', moppert Arjan. Hij kijkt, op naar de gene waar hij zo van geschrokken is. Voor hem, staat een vrouw op blote voeten. Ze draagt, een witte ouderwetse jurk. Ze heeft lang blond haar, tot haar heupen. De vrouw is graat mager en ziet lijkbleek.

Een angstig gevoel, overvalt hem.' Hallo Mevrouw. Gaat het, wel goed met u?'. De vrouw, zegt helemaal niks en kijkt hem alleen maar. Arjan, probeert het opnieuw. ' Mevrouw ,gaat het wel goed met u? Kan ik u, ergens mee helpen?' De vrouw, loopt wat dichter naar hem toe. Ze wijst, naar hem. Met haar, lijkbleke vingers. ' Hans, ben jij het?' ' Hans? Zegt, Arjan. Nee, ik ken geen Hans. Ik ben, Arjan.' Hij probeert, op te staan. Maar iets, houdt hem op vastgenageld op zijn plek. ' Hans', zegt de vrouw opnieuw en ze begint te huilen. Een afschuwelijke, hartverscheurende huilbui. Breekt los, bij de vrouw. Arjan, kan de verdriet. Die de vrouw, heeft. Voelen, door heel zijn lichaam.' Ik, zoek mijn aanstaande man Hans. Ik heb, met hem afgesproken en ik ben al uren aan het wachten. Maar hij, komt maar niet op dagen.'

Arjan, kijkt naar de vrouw. Haar blote voeten, zitten onder het bloed. De vreemde jurk, die ze aan heeft. Kan hij, ook maar niet plaatsen. Hij wordt bang, en probeert nog steeds op te staan. Het lukt, hem niet. Arjan probeert zich los te worstelen, uit een ijzeren greep. Niets, helpt. ' Zeg mevrouw, ik weet niet wie Hans is. Ik ken, geen Hans. U heeft, hulp nodig. Als u hier, zo blijft staan. Raakt u, wellicht onderkoelt. Met alle gevolgen, van dien.' Arjan, begint in paniek te raken. Zijn adrenaline, stijgt in zijn strot omhoog.

De vrouw, knielt neer bij Arjan en ze pakt zijn gezicht vast. 'Je lijkt op hem. Je hebt dezelfde ogen. Arjan, kijkt in de ogen van de vrouw. Ze zijn, zwart. Jezus, wat is dit? Deze vrouw, lijkt haast niet menselijk. Meer, een geest . Hij begint, te schreeuwen. Maar, er komt geen geluid uit. ' Rustig, lieverd. We zijn, eindelijk tezamen. Jij en ik, voor altijd. Eindelijk, ben je er dan en ik laat je nou niet meer gaan.' Lispelt de vrouw, met een onnatuurlijke stem. De vrouw, zoent Arjan met haar ijskoude lippen. Hij voelt, een enorme kou door zijn spieren gaan. Het lijkt wel, of hij bevriest van binnen. De vrouw, zoent hem steeds intenser. Arjan, krijgt telkens moeilijker lucht en loopt blauw aan. Hij denkt, aan Famke. Die thuis, in bed ligt. En de angst, om haar nooit meer te zien. Maakt hem, doodsbang. Hij ziet, zijn hele leven langs hem heen flitsen. Tranen springen, uit zijn ogen. Hij hapt naar adem, maar het is allemaal tevergeefs. Arjan, voelt dat hij zijn lichaam aan het verlaten is. Hij, geeft zich over. Aan de dodelijke zoen, van de vrouw . Hij valt weg, in een ijskoude diepe slaap.