The Curse of Castle Assemburg

Heb jij altijd al willen werken in een kasteel ...? Dan is dit je kans! Wij een enthousiast jong team, zijn voor deze zomer op zoek naar een parttime met uitgroei mogelijkheden tot fulltime medewerkerker/ster in de spoelkeuken. Ben je +/- 18 jaar flexibel en ben je niet te beroerd om wisseldiensten te draaien dan zijn wij ook zoek naar jou!

Caro, keek op van de krant en zag dat haar station in de buurt kwam. Ze propt de krant met de schreeuwerige advertentie, in haar rugzak. Leesboeken, trommelstokken, make-up, lunch en andere troep puilde uit haar tas. Vriendinnen noemen haar altijd gekscherend, Mary Poppins. Dit omdat - er altijd wel iets handigs zit in haar rugzak. Caro gaat op haar rugzak liggen. En ze probeert de tas dicht te krijgen. Dat, lukt. Maar op het moment, dat Caro de rugzak op haar rug zwaait, knapt de rits. De gehele lading, valt over de grond. ' Jezusmina. O nee hé. Wordt het, weer zo een dag!' Moppert ze hard op.

Met een kop als een biet, scharrelt ze al haar spullen weer bij elkaar. Ze propt vervolgens zwaar gefrustreerd, alles weer terug in de gescheurde tas. Waar is mijn telefoon? Ze kijkt op haar horloge en ziet, dat ze verschrikkelijk te laat is voor school. En als ik mijn telefoon niet kan vinden, wordt het helemaal een drama! ' Was je op zoek, naar dit?' Hoort ze, een vriendelijke stem zeggen. Caro, kijkt op. En kijkt vervolgens, in twee heldere blauwe ogen van een meisje. Ze lijkt een beetje op een hippie, met haar nomaden kleding aan denkt Caro. In de hand van het onbekende meisje, ligt Caro haar telefoon. ' O super! Dankjewel, je bent mijn reddende engel.' Zegt ze tegen het hippie meisje. Het meisje, begint te lachen. ' Nou zet daar maar een B voor. Want, mijn ouders vinden mij een bengel. Met een hoofdletter B. Famke, is de naam. En jij bent?'. ' Caro.' Ze geven, elkaar een hand. Al pratend, lopen ze de trein uit. De stations klok, staat op half elf. Caro schrikt zich rot. ' Jezus, ik moet echt gaan rennen, want ik ben al een half uur te laat!' Famke uitzwaaiend, rende Caro zo hard als ze kan naar haar school.

Veertig minuten te laat, staat ze voor een immens stenen gebouw. Conservatorium Alkmaar, staat er boven op de gevel. Een lichte huivering raast door haar heen. Ze is bang voor een uitbrander, van haar leraar Martin. Caro sjokt, het leslokaal in. ' Niemand aanwezig, mooi! Nou, dan kom ik er goed mee weg.' Caro, zit nu in haar eerste toelatingsjaar jaar van het Conservatorium. Ze studeert, Klassiek Slagwerk. Drummen zit in haar bloed, haar vader heeft het haar geleerd. Het begon met rammen, op de eet pannen. Totdat, de pitten erin zaten. Haar moeder Rosa, was niet blij dat ze telkens nieuwe pannen moest aanschaffen. Dus liet ze haar dochter lid worden, van het Uitgeester Tamboerkorps. Zodat haar dochter, zich uit kon leven op echte trommels.

Een schot in de roos. Caro heeft talent. Net zoals haar vader, kan ze ontzettend goed drummen. Nu, dat ze oud genoeg is. Mag ze, naar het Conservatorium. Waar ze les krijgt, van de beste vriend van haar vader. Die haar, op dit moment ontzettend kwaad aankijkt. ' Caro de Jong, je bent 40 minuten te laat! Graag, wil ik hier een ontzettende goede rede voor.'

Caro kijkt, naar haar tas. En naar de lange man, met zwart grijzig haar en helblauwe ogen. En ze zegt het eerste, wat er in haar op komt.

' Ik werd aangevallen, door een hond. En met gevaar, voor mijn eigen leven. Heb ik mijzelf, verdedigd met mijn rugzak.' En ze houdt, de gehavende tas omhoog. Om haar verhaal, extra kracht bij te zetten. Martin Duinmaaijer, kijkt naar de tas. En naar het meisje, met ravenzwart haar en donkere bruine ogen. En weet niet, of hij nou ontzettend kwaad moest worden. Of heel hard, moet lachen. Hij kiest, voor de laatste optie. Caro voelt, de spanning van haar af glijden en begint net zo hard mee te lachen. Oom Martin geeft haar les, in kleine trom, pauken, marimba en andere slagwerk instrumenten. Naast deze lessen, krijgt ze ook nog zangles en piano les van haar tante Marjan Rodenburg. Het is fantastisch, om met muziek bezig te zijn. Het maakt je geest leeg.