My Brother's Best Friend (Μετάφραση)

Κεφάλαιο 1

"Έλα Hunter σε παρακαλώ άσε με να έρθω." παρακάλεσα. Κοίταξε ανάμεσα στον Jax και εμένα προτού πάρει την τελική του απόφαση.

"Είπα όχι σταμάτα." Πήρε το πορτοφόλι του από τον πάγκο της κουζίνας προτού με σπρώξει από μπροστά του και προχωρήσει προς το σαλόνι.

"Είναι το τελευταίο πάρτι του καλοκαιριού και μην ξεχνάς ότι το κάνει η κολλητή μου. Jax, υποστήριξε με σε παρακαλώ." Γκρίνιαξα.

Σήκωσε πάνω τα χέρια του παραδιδόμενος καγχάζοντας. "Είναι ο αδερφός σου Emma και στην τελική εν μέρει συμφωνώ μαζί του. Τι γυρεύει μια κοπέλα σαν εσένα στο πάρτι?"

"Μια κοπέλα σαν εμένα? Τι πάει να πει αυτό?"

Γέλασε. "Ξέχασε το. Πάμε φίλε. Πρέπει να πάμε προτού πάρουν όλα τα κορίτσια."

Χωρίς να το θέλω ένιωσα ένα πικρό πόνο στην αναφορά του σε άλλα κορίτσια. Πότε επιτέλους θα καταφέρω να βγάλω από το μυαλό μου τον Jax? Δεν είναι το γεγονός ότι δεν θα νιώσει ποτέ όπως νιώθω εγώ για αυτόν, ήμουν εγώ που στην διαδικασία αυτή πλήγωνα τον αδερφό μου.

Με κάνει κακό άνθρωπο το να έχω συναισθήματα για κάποιον άλλο εκτός απο το αγόρι μου? Εγώ και ο Alex είμαστε μαζί σχεδόν ένα χρόνο και μην με παρεξηγήσετε, είναι τέλειος. Έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας ασχέτως του ότι με απάτησε. Ούτε ο αδερφός μου αλλά ούτε και ο Jax το γνωρίζουν αυτό. Τον συγχώρεσα και προσπαθούμε να προχωρήσουμε. Αλλά πως, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου βρίσκεται πάντα ο Jax?

Αυτό σημαίνει ότι τον απατώ?

"Ουφ! Είναι τόσο άδικο!" Χτύπησα το πόδι μου στο πάτωμα προχωρώντας προς τις σκάλες, πέρασα το δωμάτιο μου και κατευθύνθηκα στο γραφείο του μπαμπά μου μπαίνοντας μέσα χωρίς να χτυπήσω. "Μπαμπά, σε παρακαλώ πες στον Hunter να με πάρει μαζί του στο πάρτι της Marissa στο όποιο είμαι και εγώ καλεσμένη."

"Χριστέ μου, Emma." Είπε κλείνοντας το κομπιούτερ του.

"Πόσες φορές σου είπα να χτυπάς την πόρτα όταν είναι κλειστή. Δεν βλέπεις ότι δουλεύω."

"Συγνώμη," είπα. "Αλλά ο Hunter θα πάει στο πάρτι της Marissa και δεν με παίρνει μαζί του."

"Hunter!" φώναξε.

Άκουσα τον αδερφό μου και τον Jax να συζητούν στο ισόγειο προτού ακούσω τα βήματα του να ανεβαίνει τις σκάλες.

"Ναι μπαμπά?" ο Hunter εμφανίστηκε στην πόρτα χωρίς να μπει μέσα.

"Πάρε την αδερφή σου μαζί σου." Είπε.

"Τι? Δεν υπάρχει περί-" Άφησε την πρόταση του στην μέση αφού είδε τον μπαμπά να σηκώνεται από την καρέκλα του.

"Δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Αν θέλεις να πας τότε θα πάρεις και την Emma μαζί σου."

"Έλα τώρα μπαμπά. Τι θα κάνει στο πάρτι την στιγμή που δεν έχει καν φίλους και εγώ δεν πρόκειται να της κάνω την νταντά όλο το βράδυ." Σταύρωσε τα χέρια του.

Ξεροκατάπια. "Έχω φίλους!"

"Η Marissa δεν μετρά." Ρόλαρε τα μάτια του.

"Θα πάρεις και την αδερφή σου. Και τώρα όσο και αν σας αγαπώ πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά." Ο μπαμπάς μας έδιωξε διακριτικά. "Μην επιστρέψετε πολύ αργά." Μας φίλησε στο μέτωπο και έκλεισε την πόρτα.

Χαράκτηκε ένα χαμόγελο στα χείλη μου κοιτάζοντας τον αδερφό μου. "Χα χα χα."

Ρόλαρε τα μάτια του. "Έχεις είκοσι λεπτά να ετοιμαστείς. Αν δεν είσαι έτοιμη θα φύγουμε χωρίς εσένα."