Undesirable Love

Prologue

Throwback Memories

"Ako na pong bahala dyan, Pa." Sabi ko kay Papa habang dinidiligan niya yung mga halaman namin sa bakuran.

"Nako po, hija. Huwag na. Responsibilidad ni Papa na gawin itong pagdidilig sa bakuran. Tulungan mo nalang sa pagluluto si Ashler." Tumango agad ako at iniwan siyang nagdidilig doon.

Hinanap ka agad ng mata ko ang naglulutong si Ashler. Pagdating talaga sa gawaing bahay, maasahan mo si Ashler. Para siyang babae kung kumilos sa gawaing-bahay kaya siguro nahulog ang loob ko kahit kapatid ko pa siya.

"Ashler, can I help you to cook dish?" Nginitian ko siya. Feeling ko talaga sasabog ma yong pisngi ko sa sobrang pula niyon.

"Manood kana lang. Hindi ka naman marunong magluto e. Ambag mo lang naman ay kumain." Nilingon niya ako nang sinabi niya iyon saka naghiwa ng rekados.

"Why don't you study well? You still watching me while cooking foods." Kumunot ang noo niya nang mapansing nakatayo lang ako roon at tinitignan siya kung paano magluto.

"Ang sabi ni Papa, tulungan daw kitang magluto." Kinamot ko yung bunbunan ko dahil wala na akong mahakot na iba pang dahilan maliban sa pagtunganga lang doon.

"O bakit umiiyak ka, Elisse?" Bungad na tanong ni Mama sa akin habang hinahangod yung likuran ko.

"Si Ashler po kasi ayaw niyang magpatulong sa akin na magluto."

"Iyan, ikaw na ang magluto. Just continuing to cook. You want to help me in cooking, right?" Inabot niya sa akin ng maayos yung tiyanse at unti-unti akong tumingala sa matangkad niyang pangangatawan.

"That's not I really want to mean. Gusto ko yung tapat talaga sa kalooban mo na tulungan kita." I have got mercy on my sparking eyes.

"Ay, gusto mo yung nagmamakaawa pa ako na magpatulong sa'yo. Fuck a lot, there is no compliment!" Natawa nalang ako sa nireklamo niya. Who would I to awe on this guy? Kapatid ko lang siya at mas madalas pa yata ang bangayan namin kaysa sa paglalambingan.

Masaya naman ang pamilya namin. Kahanay sa masaya at buong pamilya ang pamilya namin. Kumbaga kami ay nuclear family. May pagaaway man pero nandoon parin ang understanding and affectionate within each other. Maging ang mga kaklase ko sa school ay mga naiinggit dahil galing sila sa sawing pamilya. Naging palaisipan na sa akin yon, what if it might happen to me? Ano kaya ang magiging reaksyon ko kung sakali mang mangyari yon?

"Ashler, what will be your reaction if our family does seperated? May paraan ka ba para muling magbati silang dalawa? And what do you think are the best solutions you will apply?" Tanong ko kay Ashler na abala sa paglalaro ng kanyang daliri.

He gaze at me in serious way. "Bakit ganyan ka kung makatitig? Crush mo rin ako 'no?" Umangat nang bahagya yong sulok ng labi ko sabay sundot sa tagiliran nito.

"There is no way to opposed on what they want to be. Kung gusto ng divorce and ready to anullment. Bakit hindi pagbigyan?" Umangat ako ng tingin at pinagmasdan yong kalangitan.

"Makakalimutan mo ba ako non?" I insisted to ask him.

"Siguro. You are too being stubborn to forget you quickly. Syempre bilang kapatid ko, hindi kita makakalimutan." Ngumiti siya kahit alam kong nahihirapan siya sa ganong sitwasyon.

The days as goes by. Palaging nagaaway ang parents ko. Bungangaan dito, bungangaan doon. Tinatakpan ko lang ng maigi ang tainga ko at tahimik na umiiyak. Wala akong magawa kung hindi umiyak at pagmasdan lang yung magulang mo na nagbabatuhan ng masasakit na salita.