Ik lig eindelijk in bed
Na uren zeuren
Ik neem een hap adem en proef de vertrouwde geuren
Je stopt me stevig in
Met mijn lakens tot op mijn kin
Over mijn rug strijk je zachtjes met je hand
Je neuriet een lied en strooit in mijn ogen een beetje zand
Als mijn schaduwen eenmaal beginnen te dansen gaat het lichtje aan
En zie je mij langzaam in slaap gaan
Ik vraag me af waar je nu bent en waar je blijft,
Maar je bent naar een plaats die ik niet vinden kan
En dat is waarom ik dit nu allemaal opschrijf
Om het te bevatten en om het een plekje te geven
Ik wou dat we gewoon met z'n allen op aarde bleven
Want ik mis stiekem jouw geur van sigaretten
Of dat we met jou de boel op stelten konden zetten
Massages waar we om zeuren, hele dage lang samen konden kleuren
De geur van koffie die om je heen hing bij je favoriete café,
Want je zat altijd dagenlang bij de Chez André
Ik heb al geaccepteerd dat ik daar moeilijker naar toe kan gaan,
Want het blijft jouw plek, jouw bestaan
Tijdens al die momenten verlies ik nu een traan
Ik weet dat je nu ergens bent waar het beter is,
Gelukkig heb je nog veel kunnen meemaken met Kerstmis
Ik ben blij dat we nog samen konden zijn,
Ook al doet dit nu heel veel pijn
Ik hoop dat je laatste uren fijn waren,
En dat je terugdacht aan al die leuke laatste jaren
Ik wou dat ik erbij kon zijn
Om je een fijn gevoel te geven en om je pijn weg te nemen
Dan stopte ik je stevig in
Met je laken tot op je kin
Over je rug strijk ik zachtjes met mijn hand
Ik neurie jouw liedje en strooi in je ogen een beetje zand
Als je schaduwen eenmaal beginnen te dansen doe ik een lichtje aan
En langzaam zie ik je heengaan..
Want ik weet, lieve oma, dat zij die niet meer zijn waar ze waren, zijn altijd waar wij zijn.
YOU ARE READING
Rose Petals and Starlight
PoetrySome of my poems. Dutch and English. Please leave a comment with your thoughts. :)