Ποιήματα με χιούμορ

Το έπος του Κίτσου

Του Κίτσου η μάνα κάθουνταν, στο living room στη στάνη και τήραγε τον Κίτσο της, το μάθημα να κάνει.

Καθότι τεστ γράψανε, ψες μέσα στην τάξη
Και έναν βαθμό τεράστιο, βαρβάτο τσι είχε τάξει.

Εις τον σκοπόν του απότυχε και όλο αναστενάζει,
Την άμοιρη,δόλια, Κίτσαινα την τρώγει το μαράζι.

Θαρρεί πως είναι άρρωστος, θαρρεί πως κάτι έχει,
Πως το έρμο μάθημα αυτό, καλά δεν το κατέχει.

«Τι έχεις όμορφέ μου γιέ; Τι έχεις κανακάρη; Μη χτύπησες τη χείρα σου; Μη χτύπησες ποδάρι;»

«Μηδέ τη χείρα χτύπησα, μηδέ και το ποδάρι. Δεν έχω μάνα τίποτις, εσύ όμως θα πάθεις. Αφού ότι έγινε σήμερις, σε λίγο θε να μάθεις»

«Φοβούμαι σε παιδάκι μου, σαν ψάρακας ετρέμεις.
Μίλα σε με τη μάνα σου και σιωπηλός μη μένεις»

«Στην Άλγεβρα, μανούλα μου, στο μάθημα του Αυγέρη, δύο αράδες να ναι σωστές, δεν το χω καταφέρει!»

«Αχ! Χωριανοί! Τι συμφορά! Μόνο για δύο αράδες!
Φέρτε μου ευθύς τα χάπια μου και εξομολογητάδες!
Τι παιδοκτόνος θα γενώ και δεν θα περιμενω!
Τον γιό μου σφάζω σήμερις, τον μοσχαναθρεμένο!»

Γραμμένο μία ημερα πριν από το τεστ της Άλγεβρας! Ο Αυγέρης ηταν καθηγητής μου μαθηματικων!!